Вуліца Сціклю

Сціклю
Вільнюс
Сціклю; Вільнюс
	літ.: Stiklių gatvė
Агульная інфармацыя
Краіна	Літва;
Горад	Вільнюс;
Раён	Сянюнія Сянаміесціс
Працягласць	270 м м
Ранейшыя назвы	Жыдоўская, Дамініканскі завулак, Ігнатаўскі завулак, Сувязі, Антакольскага
Назва ў гонар	шклароб[d]
Паштовы індэкс	LT-01131
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вуліца Сціклю^[1] (традыцыйная беларуская назва — Шкляна́я ву́ліца^[2]; літ.: Stiklių gatvė) — вуліца ў цэнтральнай частцы Вільнюса, у Старым Горадзе. Звязвае вуліцу Вялікую з Дамініканскай. Працягваецца вуліцай Святога Ігната.

Гісторыя

Царква, перабудаваная ў жылы дом. Малюнак, 1870

Атрымала сваю назву ад шкляной мануфактуры, заснаванай тут паводле прывілею вялікага князя Жыгімонта Аўгуста, нададзенага 22 мая 1547 года. Гэты прывілей дазваляў Марціну Палецкаму адкрыць майстэрню і гандляваць у Вільні шклом і шклянымі вырабамі.

У часы нацысцкай акупацыі вуліца ўваходзіла ў склад Малога гета. Па Другой сусветнай вайне савецкія ўлады на пэўны час перайменавалі яе ў вуліцу Сувязі, а потым да 1989 года — у вуліцу Марка Антакольскага. Тым часам назву Шкляной мелі цяперашнія вуліцы Гаона і Марка Антакольскага.

Агульныя звесткі

Мур Уваскрасенскай царквы

Даўжыня вуліцы каля 270 м. Нумарацыя дамоў пачынаецца ад Вялікай вуліцы. З левага паўднёва-заходняга боку вуліцы дамы з няцотнымі нумарамі, з правага паўночна-ўсходняга боку — цотная нумарацыя.

З правага боду адыходзіць вуліца Гаона, з левага — Марка Антакольскага і Жыдоўская.

Будынкі

Няцотны бок

№ 1 (таксама Вялікая вуліца, 17) — кутні 3-павярховы дом, збудаваны на месцы старажытнай Уваскрасенскай царквы, ад якой захавалася частка мура.
№ 3 — 2-павярховы дом. На фасадзе суседняга дома вісіць памятная шыльда ў гонар шкляной мануфактуры.

Цотны бок

Памятная шыльда на доме № 2

№ 2 (таксама Вялікая вуліца, 19) — друкарня Францыска Скарыны. Гэты дом у XV—XVI стагоддзях знаходзіўся ў валоданні віленскага бурмістра Якуба Бабіча. Як сведчыць шыльда, усталяваная на будынку, сюды ў 1520 годзе беларускі асветнік Францішак Скарына перавёз з Прагі сваю друкарню. Тут ён выдаў «Малую падарожную кніжку» (1522) і «Апостал» (1525)^[3].
№ 4 — дом, збудаваны ў XV — першай палове XVII стагоддзяў. У замкнёным унутраным двары ў памяць віленскіх першадрукароў у 1973 годзе паставілі скульптуру «Летапісец».
№ 6 — 3-павярховы дом, пад якім захаваліся падмуркі і сутарэнні дома злотніка Яна Шульца, памянёнага ў 1595 годзе.
№ 8 — 3-павярховы дом
№ 10 (таксама вуліца Марка Антакольскага, 2) — кутні 2-павярховы дом
№ 12 — 3-павярховы дом

Зноскі

↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
↑ Наша Ніва. № 1, 1994. С. 7.
↑ Лашкевіч К. Страчаная сталіца. Дапаможнік-гід па беларускай Вільні Архівавана 1 лютага 2017., TUT.BY, 6.08.2009.

Літаратура

Луцкевіч Л. Вандроўкі па Вільні. — Вільня: Рунь, 1998.— 160 с.: іл. ISBN ISBN 9986-9228-2-8.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вуліца Сціклю

[1] Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»

[2] Наша Ніва. № 1, 1994. С. 7.

[3] Лашкевіч К. Страчаная сталіца. Дапаможнік-гід па беларускай Вільні Архівавана 1 лютага 2017., TUT.BY, 6.08.2009.

[1]

[2]

[3]