Вікенцій Паўлавіч Карповіч

Вікенцій Іванавіч Карповіч
Вікенцій Іванавіч Карповіч
Дата нараджэння	20 студзеня 1914
Месца нараджэння	п. Калодзішчы, Мінскі раён, Мінская вобласць
Дата смерці	10 красавіка 1996 (82 гады)
Месца смерці	Краснадар
Месца пахавання	Славянскія могілкі[d];
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	ВПС
Гады службы	1938—1960
Званне	гвардыі палкоўнік Палкоўнік ВПС СССР
Часць	55-ы знішчальны авіяполк (16-ы гвардзейскі знішчальны авіяцыйны полк)
Камандаваў	намеснік камандзіа авіяпалка (1945)
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
медалі

Вікенцій Паўлавіч Карповіч (1914—1996) — савецкі лётчык-знішчальнік, Герой Савецкага Саюза (1942).

Біяграфія правіць

Нарадзіўся 20 студзеня 1914 года ў вёсцы Калодзішчы, цяпер пасёлак Мінскага раёна Мінскай вобласці Беларусі, у сялянскай сям’і. Беларус. Член ВКП(б)/КПСС з 1942 года. У 1937 годзе скончыў інстытут нацыянальных меншасцяў. Працаваў на мінскім заводзе «Ударнік».

У Чырвонай Арміі з 1938 года. У 1938 годзе скончыў Барысаглебскую ваенную авіяцыйную школу лётчыкаў. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з першага дня вайны.

Камандзір звяна 16-га гвардзейскага знішчальнага авіяцыйнага палка (руск.) (бел. (20-я змешаная авіяцыйная дывізія, 18-я армія (руск.) (бел., Паўднёвы фронт) кандыдат у члены ВКП(б) старэйшы лейтэнант Вікенцій Карповіч да сакавіка 1942 года зрабіў сто дваццаць шэсць^[1] паспяховых баявых вылетаў на разведку і штурмоўку войск праціўніка, суправаджэнне бамбардзіроўшчыкаў, прыкрыццё сваіх войск, удзельнічаў у дваццаці паветраных баях, збіў варожы знішчальнік.

16 сакавіка 1942 года, падчас свайго 126-га баявога вылету, пры выкананні паветранай разведкі праціўніка быў цяжка паранены ў руку, але здолеў прывесці пашкоджаны МіГ-3 (руск.) (бел. на свой аэрадром. З прычыны ранення адпраўлены ў шпіталь, пасля некалькіх аперацый яму здолелі цалкам аднавіць рухомасць рукі.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 6 чэрвеня 1942 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання, праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм старшаму лейтэнанту Вікенцію Паўлавічу Карповічу нададзена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 700)^[2].

У 1944 годзе скончыў Ваенна-паветраную акадэмію і вярнуўся на фронт у 16-ы гвардзейскі знішчальны авіяцыйны полк. Перавучыўся на новы тып знішчальніка. Служыў на пасадзе намесніка камандзіра авіяпалка. Пасля вайны працягваў службу ў ВПС СССР.

У 1941—1945 гадах здзейсніў 263 паспяховых баявых вылеты, правёў 35 паветраных баёў, штурмаваў варожыя войскі, вёў разведку, суправаджаў бамбардзіроўшчыкі і штурмавікі. У паветраных баях знішчыў 3 варожыя самалёты асабіста і 5 — у групе з таварышамі.

З 1960 года палкоўнік Вікенцій Карповіч у запасе, затым у адстаўцы. Жыў у Краснадары. Памёр 12 красавіка 1996 года. Пахаваны ў Краснадары на Славянскіх могілках.

Памяць правіць

У Краснадары на доме па адрасе вуліца Афіцэрская дом 43, дзе жыў Вікенцій Карповіч, устаноўлена мемарыяльная дошка.

Зноскі

↑ В. Карпович На «Ишаках» и «МиГах»! 16-й гвардейский в начале войны.
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-воздушных Красной Армии» от 6 июня 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 15 июня (№ 22 (181)). — С. 1.

Творы правіць

В. Карпович. На «Ишаках» и «МиГах»! 16-й гвардейский в начале войны. — М.: Эксмо, Яуза, 2007. — 464 с. — (В воздушных боях). — 6 000 экз. — ISBN 978-5-699-23774-6. Архівавана 25 ліпеня 2019.

Спасылкі правіць

Вікенцій Паўлавіч Карповіч на сайце «Героі краіны»
Біяграфія В. П. Карповіча на сайце «Чырвоныя сокалы» (руск.)

[1] В. Карпович На «Ишаках» и «МиГах»! 16-й гвардейский в начале войны.

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-воздушных Красной Армии» от 6 июня 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 15 июня (№ 22 (181)). — С. 1.

[1]

[2]