Галасы спевакоў
Існуе мноства сістэм класіфікацыі пеўчых галасоў. Некаторыя з іх ўлічваюць сілу голасу, гэта значыць тое, як гучна спявак можа спяваць; іншыя — наколькі рухомы, віртуозны, выразны голас спевака, і інш.
Часцей за ўсё выкарыстоўваецца класіфікацыя, якая ўлічвае дыяпазон голасу і пол спевака. Нават кіруючыся толькі гэтымі двума крытэрыямі, атрымліваецца мноства разнавіднасцяў. Кожная група галасоў дзеліцца на больш вузкія падраздзяленні.
| Мужчынскія галасы | Тэнар (высокі) | Альтына |
| Лірычны (di grazia) | ||
| Мецца-характарны (spinto) | ||
| Драматычны (di forza) | ||
| Барытон (сярэдні) | Лірычны | |
| Драматычны | ||
| Бас (нізкі) | Высокі (cantanto) | |
| Цэнтральны | ||
| Нізкі (profundo) | ||
| Жаночыя галасы | Сапрана (дыскант) — высокі | Колоратурное |
| Лірыка-каларатурнае | ||
| Лірычнае | ||
| Лірыка-драматычнае | ||
| Драматычнае | ||
| Мецца-сапрана (сярэдні) | Высокае (лірычнае) | |
| Нізкае | ||
| Кантральта (нізкі) | ||
Існуе таксама катэгорыя спевакоў-мужчын, якія спяваюць у дыяпазоне жаночага голасу. Гэты тып галасоў рэдкі, але да гэтага часу выкарыстоўваецца, у асноўным, у оперы. У музыцы барока шматлікія ролі былі напісаны для кастратаў — спевакоў мужчынскага полу, якім у хлапечай ўзросце была зроблена аперацыя кастрацыі для захавання высокага, як у жанчыны, голасу. У сучасным вакальным выканальніцтве гэтыя ролі можа выконваць контртэнар або тэнар, які валодае развітой тэхнікай спеваў фальцэтам.
Голас прафесійнага опернага спевака — гэта дзве актавы паўнавартаснага аднастайнага гучання са згладжанымі рэгістравымі пераходамі. Акрамя таго, мяркуецца ўверсе і ўнізе дыяпазону нейкі «запас» магчымасцяў прыкладна ў межах тэрцыі для больш вольнага ўзяцця, выгоды і натуральнасці пры выкананні гранічных нот.
Цікавыя фактыПравіць
Па словах Уладзіміра Маторына, у оперным свеце існуе прымаўка: «Басы — п'яніцы, барытоны — бабнікі, тэнары — дурні!»