Гузель Шамілеўна Яхіна

Гузель Шамілеўна Яхина (руск.: Гузель Шамилевна Яхина, татар.: Гүзәл Шамил кызы Яхина; нар. 1 чэрвеня 1977, Казань, СССР) — расійская пісьменніца, найбольш вядомая як аўтар гістарычнага рамана «Зулейха расплюшчвае вочы» (руск.: Зулейха открывает глаза).

Гузель Шамілеўна Яхіна
руск.: Гузель Шамилевна Яхина
татар.: Гүзәл Шамил кызы Яхина
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 1 чэрвеня 1977(1977-06-01) (46 гадоў)
Месца нараджэння Казань, СССР
Грамадзянства Сцяг СССР СССРСцяг Расіі Расія
Альма-матар Казанскі дзяржаўны педагагічны інстытут
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменніца
Гады творчасці 2014—цяп. час
Мова твораў руская
yakhina.info (руск.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Гузель Яхіна нарадзілася ў Казані 1 чэрвеня 1977 года ў сям’і лекара і інжынера. Да трох гадоў гаварыла толькі па-татарску, на рускай мове стала гаварыць у дзіцячым садзе. Вучылася ў фізіка-матэматычным ліцэі № 131 і мастацкай школе. Скончыла факультэт замежных моў Казанскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута[ru]. У школьныя гады пачала захапляцца кінематографам, вывучаць сцэнары[1].

З 1999 года жыве ў Маскве[2]. Працавала ў сферы PR, рэкламы, маркетынгу. Скончыла сцэнарны факультэт Маскоўскай школы кіно (2015)[3]. Друкавалася ў часопісах «Нява» (руск.: Нева) и Кастрычнік[ru] (руск.: Октябрь).

Творчасць правіць

Кіраўнікі дэбютнага рамана Гузель Яхінай «Зулейха расплюшчвае вочы» (руск.: Зулейха открывает глаза) аб раскулачванні ў 1930-х гадах у СССР выйшлі ў часопісе «Сібірскія агні[ru]» (руск.: Сибирские огни). Пасля шэрагу няўдалых спробаў самастойна знайсці выдаўца для рамана Яхіна звярнулася ў літаратурнае агенцтва. З яго дапамогай кніга ўбачыла святло і апынулася паспяховай[4]. У 2015 годзе пісьменніца стала лаўрэатам Нацыянальнай літаратурнай прэміі «Вялікая кніга[ru]»[5], таксама яе раман быў адзначаны прэміямі «Ясная Паляна[ru]»[6] і «Кніга года»[7], ён быў пераведзены больш чым на 20 моў[1].

У 2018 годзе Гузель Яхіна стала аўтарам Татальнага дыктоўкі[ru]. Тры тэксты для розных гадзінных паясоў, названыя «Раніца», «Дзень» і «Вечар», увайшлі ў раман «Дзеці мае» (руск.: Дети мои)[8], які ў снежні 2019 года другі раз прынёс ёй прэмію «Вялікая кніга»[9], а таксама міжнародную прэмію Іва Андрыча у намінацыі «За лепшую кнігу»[10].

У 2019 годзе кінакампаніяй «Русское» для тэлеканала «Расія-1» паводле рамана «Зулейха расплюшчвае вочы» зняты 8-серыйны фільм[11].

Творы правіць

Год Тып Беларуская назва Арыгінальная назва
2015 раман Зулейха расплюшчвае вочы Зулейха открывает глаза
2018 раман Дзеці мае Дети мои

Экранізацыі правіць

Зноскі

  1. а б Шихатова, Русина. «Хорошая книга — это терапия» (руск.). Горький (13 красавіка 2018). Праверана 2 лютага 2021.
  2. Шарафиев, Ильнур. Гузель Яхина: «У меня есть четкое отношение к фигуре Сталина и периоду его правления» (руск.). БИЗНЕС Online (1 лістапада 2015). Праверана 2 лютага 2021.
  3. Дардыкина, Наталья. На вершине боли и любви (руск.). МК (19 студзеня 2016). Праверана 2 лютага 2021.
  4. Солнцева, Алена. Дело рук самих начинающих (руск.). The New Times (8 снежня 2015). Праверана 2 лютага 2021.
  5. Лауреатом «Большой книги» стала писательница Гузель Яхина (руск.). IZ.RU (10 снежня 2015). Праверана 2 лютага 2021.
  6. Гузель Яхина с романом "Зулейха открывает глаза" стала лауреатом премии "Ясная Поляна" (руск.). ТАСС (28 кастрычніка 2015). Праверана 2 лютага 2021.
  7. Любимова, Ольга. Номинант премии «Русский Букер» Гузель Яхина о свободе, любви и своей книге (руск.). АиФ (10 снежня 2015). Праверана 2 лютага 2021.
  8. Лебедева, Наталья. Точка с запятой (руск.). Российская Газета (29 лістапада 2017). Праверана 2 лютага 2021.
  9. За роман «Дети мои» Гузель Яхина стала лауреатом «Большой книги» (руск.). Республика Татарстан (11 снежня 2019). Праверана 2 лютага 2021.
  10. Борисов, Александр. Россиянка Гузель Яхина удостоена литературной награды имени Иво Андрича (руск.). Российская Газета (13 снежня 2019). Праверана 2 лютага 2021.
  11. Иванова, Анна. Сериал «Зулейха открывает глаза» получил один из главных призов на фестивале «Читка» (руск.). Вокруг.тв (25 чэрвеня 2019). Праверана 2 лютага 2021.