Дзялімасць
Дзялі́масць — адно з асноўных паняццяў арыфметыкі і тэорыі лікаў, звязанае з аперацыяй дзялення. З пункту погляду тэорыі мностваў, дзялімасць цэлых лікаў з'яўляецца дачыненнем, вызначаным на мностве цэлых лікаў.
Азначэнне
правіцьКалі для некаторага цэлага ліку і цэлага ліку існуе такі цэлы лік , што то кажуць, што лік дзеліцца цалкам (ці дзеліцца без астачы) на або што дзеліць
Пры гэтым лік называецца дзельнікам ліку , дзеліва будзе кратным ліку , а лік q называецца дзеллю ад дзялення a на b.
Хоць уласцівасць дзялімасці вызначана на ўсём мностве цэлых лікаў, звычайна разглядаецца толькі дзялімасць натуральных лікаў. У прыватнасці, функцыя колькасці дзельнікаў натуральнага ліку падлічвае толькі яго дадатныя дзельнікі.
Абазначэнні
правіць- Запіс абазначае, што дзеліцца на , ці, што тое самае, лік кратны ліку .
- Запіс ці абазначае[1], што дзеліць , ці, што тое ж: — дзельнік .
Звязаныя азначэнні
правіць- У кожнага натуральнага ліку, большага за адзінку, ёсць прынамсі два натуральныя дзельнікі: адзінка і сам гэты лік. Пры гэтым натуральныя лікі, у якіх роўна два дзельнікі, называюцца простымі, а тыя, у якіх больш за два дзельнікі — састаўнымі. Адзінка мае роўна адзін дзельнік і не з'яўляецца ні простым, ні састаўным лікам.
- У кожнага натуральнага ліку, большага за 1, ёсць хоць адзін просты дзельнік.
- Уласным дзельнікам ліку называецца ўсякі яго дзельнік, не роўны самому ліку. У простых лікаў ёсць роўна адзін уласны дзельнік — адзінка.
- Незалежна ад дзялімасці цэлага ліку на цэлы лік , лік a заўсёды можна падзяліць на b з астачаю, г. зн. прадставіць у выглядзе:
- дзе .
- У гэтых суадносінах лік называецца няпоўнаю дзеллю, а лік r — астачаю ад дзялення на . Як дзель, так і астача вызначаюцца адназначна.
- Лік a дзеліцца цалкам на b тады і толькі тады, калі астача ад дзялення a на b роўная нулю.
- Усякі лік, які дзеліць як , так і , называецца іх агульным дзельнікам; найбольшы з такіх лікаў называецца найбольшым агульным дзельнікам. Любая пара цэлых лікаў мае сама менш два агульныя дзельнікі: +1 і -1. Калі іншых агульных дзельнікаў няма, то гэтыя лікі называюцца ўзаемна простымі.
Уласцівасці
правіць- Заўвага: ва ўсіх формулах гэтага раздзела мяркуецца, што a, b, c — цэлыя лікі.
- Любы цэлы лік з'яўляецца дзельнікам нуля, і дзель роўная нулю:
- Любы цэлы лік дзеліцца на адзінку:
- На нуль дзеліцца толькі нуль:
- ,
- прычым дзель у гэтым выпадку не вызначана.
- Адзінка дзеліцца толькі на адзінку:
- Для любога цэлага ліку знойдзецца такі цэлы лік для якога
- Калі і то Адсюль жа вынікае, што калі і то
- Для таго каб неабходна і дастаткова, каб
- Калі то
- Уласцівасць дзялімасці з'яўляецца дачыненнем нястрогага парадку і, адпаведна, яно:
- рэфлексіўнае, г. зн. любы цэлы лік дзеліцца на сябе:
- транзітыўнае, г. зн. калі і то
- антысіметрычнае, г. зн. калі і то альбо альбо
Лік дзельнікаў
правіцьЛік дадатных дзельнікаў натуральнага ліку звычайна абазначаецца і з'яўляецца мультыплікатыўнаю функцыяй, для яе справядліва асімптатычная формула Дзірыхле:
дзе — пастаянная Эйлера — Маскероні, а для Дзірыхле атрымаў значэнне Гэты вынік неаднаразова паляпшаўся, і на сёння найлепшы вядомы вынік (атрыман у 2003 годзе Хакслі). Аднак, найменшае значэнне , пры якім гэта формула застаецца вернаю, невядома (даказана, што яно не меншае, чым )[2][3][4].
Пры гэтым сярэдні дзельнік вялікага ліку n у сярэднім расце як , што было выяўлена А. Карацубам[5]. Паводле камп'ютарных ацэнак М. Каралёва
- .
Абагульненні
правіцьПаняцце дзялімасці абагульняецца на адвольныя колцы, напрыклад колца мнагачленаў.
Гл. таксама
правіцьЗноскі
- ↑ Грэхем Р., Кнут Д., Паташник О. Глава 4. Элементы теории чисел // Конкретная математика. Основание информатики. — М.: Мир, 1998. — С. 125.
- ↑ А. А. Бухштаб. Теория чисел. — М.: Просвещение, 1966.
- ↑ Аналитическая теория чисел
- ↑ Weisstein, Eric W.. Dirichlet Divisor Problem . MathWorld.
- ↑ В. И Арнольд. Динамика, статистика и проективная геометрия полей Галуа. — М.: МЦНМО, 2005. — С. 70. — 72 с.
Літаратура
правіць- Виноградов И. М. Основы теории чисел. М.-Л.: Гос. изд. технико-теоретической литературы, 1952, 180 с.
- Воробьев Н. Н. Признаки делимости. — 4-е изд. — М.: Наука, 1988. — Т. 38. — 94 с. — (Популярные лекции по математике). — ISBN 5-02-013731-6. Архівавана 18 ліпеня 2020.