Міханавіцкі сельсавет
Мі́ханавіцкі сельсавет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Мінскага раёна Мінскай вобласці Беларусі. Цэнтр — аграгарадок Міханавічы.
Міханавіцкі сельсавет | |
---|---|
Краіна | Беларусь |
Уваходзіць у | Мінскі раён |
Уключае | 15 населеных пунктаў |
Адміністрацыйны цэнтр | Міханавічы |
Дата ўтварэння | 20 жніўня 1924 |
Насельніцтва (2019) | 9 576 |
Часавы пояс | UTC+03:00 |
Код аўтам. нумароў | 5 |
Утвораны 20 жніўня 1924 года як Кайкаўскі сельсавет у складзе Самахвалавіцкага раёна Менскай акругі БССР. Цэнтр — вёска Кайкава. Пасля скасавання акруговай сістэмы 26 ліпеня 1930 года ў Самахвалавіцкім раёне БССР. З 18 студзеня 1931 года ў складзе Смілавіцкага раёна. 8 ліпеня 1931 года ўключаны ў гарадскую рысу горада Менска. З 26 мая 1935 года ў складзе Менскага раёна. Пасля ўвядзення абласнога падзелу 20 лютага 1938 года ў Менскім раёне Менскай вобласці. У 1939 годзе цэнтр сельсавета перанесены ў вёску Міханавічы. 8 чэрвеня 1981 года сельсавет перайменаваны ў Міханавіцкі. 28 ліпеня 2017 года на тэрыторыі сельсавета ўтвораны пасёлак Дачны[1].
Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года — 7177 чалавек[2], з іх 85,3 % — беларусы, 9,5 % — рускія, 2,0 % — украінцы[3]; паводле перапісу 2019 года — 9576 чалавек[4].
Зноскі
- ↑ Решение Минского районного Совета депутатов от 28 июля 2017 г. № 258 Об образовании поселка Дачный Михановичского сельсовета Минского района Архівавана 5 жніўня 2020.
- ↑ Колькасць насельніцтва населеных пунктаў Мінскай вобласці Беларусі паводле перапісу 2009 года
- ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года
- ↑ Колькасць насельніцтва населеных пунктаў Мінскай вобласці Беларусі паводле перапісу 2019 года
Літаратура
правіць- Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
- Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.