Капанір
Капані́р (ад фр.: caponnière «ніша»): фартыфікацыйнае збудаванне, прызначанае весці флангавы агонь у двух процілеглых кірунках; паўкапанір — тое самае, але ў адным кірунку.[1]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c3/21-%D0%BD%D0%B5%D0%B1%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%B6%D0%BD%D1%8B%D0%B9-%D1%80%D0%B5%D0%B4%D1%8E%D0%B8%D1%82-008a.jpg/250px-21-%D0%BD%D0%B5%D0%B1%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%B6%D0%BD%D1%8B%D0%B9-%D1%80%D0%B5%D0%B4%D1%8E%D0%B8%D1%82-008a.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5e/Bunker_gun_76K27K_p1.jpg/220px-Bunker_gun_76K27K_p1.jpg)
Да 19 ст. капаніры будаваліся ў складзе крэпасцяў для абстрэлу крэпасных равоў. У час Першай сусветнай вайны ўжываліся ў сістэмах палявых пазіцый і умацаваных раёнаў, і размяшчаліся, звычайна, на адваротных скатах вышыняў або за мясцовымі прадметамі.
Таксама: Месца стаянкі лятальнага апарата на аэрадроме, акружанае валам (абвалава́нае) для абароны ад ударнай хвалі і асколкаў пры выбухах. Будаваліся ў час Другой сусветнай вайны з грунту, каменю, мяхоў з пяском, бетону, жалезабетону, цэглы.[1]
Зноскі
- ↑ а б Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М.: Воениздат, 1983. — 863 с. (руск.). С.316.