Карл Якаб Сундэваль
Карл Якаб Сундэваль (шведск.: Carl Jakob Sundevall; 22 кастрычніка 1801—2 лютага 1875) — шведскі заолаг.
Карл Якаб Сундэваль | |
---|---|
шведск.: Carl Jakob Sundevall | |
![]() | |
Род дзейнасці | арнітолаг, заолаг, арахнолаг, выкладчык універсітэта, энтамолаг |
Дата нараджэння | 22 кастрычніка 1801[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 2 лютага 1875[1] (73 гады) |
Месца смерці |
|
Грамадзянства | |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Член у | |
![]() |
Біяграфія
правіцьСкончыў Лундскі ўніверсітэт і атрымаў ступень доктара філасофіі ў 1823 годзе. Пасля гэтага падарожнічаў па Усходняй Азіі, затым вывучаў медыцыну і атрымаў ступень доктара медыцыны ў 1830 годзе. З 1833 года працаваў у Шведскім музеі прыродазнаўчай гісторыі (Стакгольм); у 1839—1871 гадах — у якасці прафесара і захавальніка сектара пазваночных жывёл. Навуковая дзейнасць яго датычылася розных галін заалогіі, пераважна сістэматыкі пазваночных (асабліва птушак) і некаторых бесхрыбтовых жывёл. Сундэваль апісаў сысуноў, птушак, павукападобных, насякомых і ігласкурых у заалагічнай частцы ў творы Гемара «Voyages de la commission scientifique du nord, 2-е partie» (1 т., Парыж, 1842—1845).
У 1856 апублікаваў сістэму фанетычнай транскрыпцыі шведскай мовы ў працы Om phonetiska bokstafver («Пра фанетычныя літары»), пасля якая стала асновай для Landsmålsalfabetet.
Зноскі
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.