Касцёл Найсвяцейшай Тройцы (Докшыцы)

Касцёл Найсвяцейшай Тройцы — мураваны каталіцкі храм у горадзе Докшыцы Віцебскай вобласці. Знаходзіцца ў заходняй частцы горада на вул. Пушкіна, 46-а.

Каталіцкі храм
Касцёл Найсвяцейшай Тройцы
54°53′22″ пн. ш. 27°45′25″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Горад Докшыцы
Канфесія Каталіцызм
Епархія Віцебская дыяцэзія
Докшыцкі дэканат
Першае згадванне 1991
Будаўніцтва 19911995 гады
Стан дзейнічае
Map

Гісторыя

правіць
 
Былы будынак касцёла (1914)
 
Былы будынак касцёла, здымак Юзафа Барэці (1894)

Будаўніцтва касцёла было распачата ў 1991 г. 14 кастрычніка 1991 г. арцыбіскуп Казімір Свёнтэк асвяціў вуглавы камень, а 4 кастрычніка 1995 г. арцыбіскуп Аўгустыно Маркетто асвяціў касцёл.

Архітэктура

правіць

Касцёл пабудаваны з абліцаванай цэглы, унутры атынкаваны і пабелены вапнаю. Падлога мармуровая, столь — з яловага дрэва. Унутры зала перакрыта драўляным сафітам Храма вырашаны прамавугольным у плане будынкам пад двухсхільным дахам. Да фасада асіметрычна далучана чатырохгранная вежа-званіца пад пакатым шатровым пакрыццём, адкрытая наверсе трайнымі арачнымі прасветамі (2 званы 40 і 120 кг). Вежа завершана крыжам, дах пакрыты меддзю. Плоскасны фасад завершаны двухгранным шчыпцом, вылучаны па цэнтры арачным уваходным парталам і круглай люкарнай над ім. Бакавыя фасады расчлянёны высокімі арачнымі і вузкімі аконнымі праёмамі[1].

Кляштар

правіць

24 снежня 1991 г. арцыбіскуп Казімір Свёнтэк даручыў айцам капуцынам пастаянную апеку над парафіяй у Докшыцах, а касцёл і прылягаючыя да яго збудаванні кляштара і гаспадарчыя пабудовы перадаў ва ўласнасць Варшаўскай правінцыі закона братоў меншых капуцынаў.

3 кастрычніка 2001 г. айцы-францысканцы заклалі вуглавы камень у падмурак будынка кляштара, які далучаны да касцёла ў выглядзе прамавугольнага ў плане двухпавярховага аб’ёму пад двухсхільным дахам. Адасоблена ўзведзены другі двухпавярховы корпус складанай асіметрычнай аб’ёмна-прасторавай пабудовы.

Зноскі

Літаратура

правіць
  • Кулагін А. М. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін.

Спасылкі

правіць