Ласка ў Беларусі
Ласка для Беларусі — абарыгенны від сысуноў, самы маленькі прадстаўнік сямейства Куніцавыя (Mustelidae).
Сучасная папуляцыя правіць
Шырока распаўсюджаная на тэрыторыі Беларусі. Яна маецца ва ўсіх раёнах рэспублікі. Звычайны, месцамі шматлікі від[1].
Паводле ацэнак, шчыльнасць іх насельніцтва ва ўмовах Беларусі звычайна вар’іруе ў межах ад некалькіх асобін на 1 км² да 5-10 на 1 га ў найбольш экалагічна ёмістых месцах[1].
Біялогія правіць
У Беларусі пашыраны падвід ласка сярэдняруская (Mustela nivalis nivalis)[2]
Ласка засяляе любыя біятопы як натуральныя, так і антрапагеннага паходжання, але заўсёды тыя, дзе маюцца мышападобныя грызуны[1]. Сустракаецца паўсюль — у палях, лясах, на лугах, балотах, па берагах рэк і азёр. Засяляе галоўным чынам лясныя комплексы (саспелыя шырокалісцевыя або ялова-лісцяныя лясы з багатым падлескам), а таксама фрагментаваныя лясы, пералескі, узлескі, хмызнякі, ускраіны палёў і лугоў, сустракаецца на асушаных тарфяніках, паблізу паселішчаў чалавека, у сціртах саломы, у адрынах, на збожжавых таках і ў іншых месцах, збытных мышападобнымі грызунамі — асноўным кормам. Не любіць сяліцца ў лясах з мёртвым покрывам выключна з-за іх малакормнасці[1].
Ахова правіць
З 1970-х гадоў промысел забаронены[2].
Зноскі
- ↑ а б в г ЛАСКА (Mustela nivalis) (руск.)
- ↑ а б Э. Р. Самусенка. Ласка // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 3. Катэнарыя — Недайка / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1984. — 588 с., іл. — 10 000 экз.
Літаратура правіць
- Гайдук В. Е. «Ласка»/ Звери: Популярный энциклопедический справочник (Животный мир Беларуси). Минск, 2003. С.178-180
- Сидорович В. Е. «Норки, выдра, ласка и другие куньи» Минск, 1995. −191с.
- Гричик В. В., Бурко Л. Д. «Животный мир Беларуси. Позвоночные : учеб. пособие» Минск, 2013. −399 с.
- Сержанин И. Н. «Млекопитающие Белоруссии». Издание 2-е. Минск, 1961. −321с.
- Савицкий Б. П. Кучмель С. В., Бурко Л. Д. «Млекопитающие Беларуси». Минск, 2005. −319с.
Спасылкі правіць
Ласка ў Беларусі на Вікісховішчы |
- Ресурсы охотничьей фауны Архівавана 8 кастрычніка 2020. (руск.)