Флаэма

Флаэма (ад грэч. φλοῦς — кара), луб — складаная тканка ў сцёблах і каранях дрэвавых і травяністых раслін. Служыць для правядзення па расліне арганічных і мінеральных рэчываў; выконвае таксама запасальную, механічную, выдзяляльную функцыі. Складаецца з праводных (сітападобных) трубак з клеткамі-спдарожніцамі, з лубяных парэнхімы і валокнаў. У дрэвавых раслін утварае ўнутраную частку кары. Адрозніваюць флаэму першасную (утвараецца з пракамбію, характэрная для папарацей, дзеразы, хвашчоў) і другасная (адкладваецца ў голанасенных і двухдольных ад дзейнасці камбію). У флаэме назапашваюцца алей, крухмал, дубільныя і іншыя рэчывы. Лубяныя валокны выкарыстоўваюць як сыравіну.

Папярочны зрэз ільнянога сцябла:
1. сэрцавіна,
2. протаксілема,
3. ксілема,
4. флаэма,
5. склерэнхіма,
6. перыдэрма,
7. эпідэрма

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0155-9 (т.9)