Львоўская зямля

Львоўская зямля — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Каралеўстве Польскім (з 1569 года — у Рэчы Паспалітай), частка Рускага ваяводства. Адміністрацыйны цэнтр — горад Львоў, там жа праходзілі сеймікі.

Львоўская зямля
Герб
Краіна	Каралеўства Польскае Рэч Паспалітая
Уваходзіць у	Рускае ваяводства
Адміністрацыйны цэнтр	Львоў
Час існавання	1340—1772

Падзел

• Львоўскі павет з цэнтрам у Львове: гродскае староства, дэпутацкі (земскі) і гаспадарскі сеймік;
• Жыдачыўскі павет з цэнтрам у Жыдачыве: гродскае староства.

Львоўскі стараста склікаў усю шляхту зямлі пад Глінянамі. Паветы абіралі 6 дэпутатаў для кароннага і скарбовага трыбуналаў на дэпутацкім і гаспадарчым сейміку.

Межы

Львоўская зямля межавала:

• на захадзе і паўднёвым захадзе - з Перамышльскай зямлёй;
• на паўночным захадзе - з Бэлзскай зямлёй;
• на поўначы - з Бускай зямлёй (належала да Бэлзскага ваяводства),
• на паўночным усходзе - з Валынскім ваяводствам;
• на паўднёвым усходзе - з Галіцкай зямлёй.

У склад Львоўскай зямлі як адміністрацыйнай адзінкі ўваходзіла таксама Жыдачыўская зямля (або Жыдачыўскі павет), з якой уласна Львоўская зямля межавала на поўдні.

У адпаведнасці з каралеўскай люстрацыяй, складзенай у 1676 годзе, ва ўсёй Львоўскай зямлі было 42 горада і 618 вёсак, у павеце (г.зн. у Жыдачыўскай зямлі) - яшчэ 9 гарадоў і 170 вёсак

Буйнейшыя гарады і мястэчкі:

• Гарохаў;
• Гліняны;
• Мэдэнічы;
• Мікалаеў;
• Мастыска;
• Алеска;
• Золачыў;
• Жураўна.