Ліберальны саюз (Германія)

палітычная партыя ў Германіі

Ліберальны саюз (ням.: Liberale Vereinigung) — праіснаваўшая кароткі час ліберальная палітычная партыя Германскай імперыі. Яна ўзнікла ў 1880 годзе адкалоўшыміся членамі Нацыянал-ліберальнай партыі, таму таксама атрымаўшыя назву сецэсіяністы[1] і пазней уз’яднаўшаяся з леваліберальнай Германская прагрэсісцкай партыяй у Нямецкую вольнадумную партыю (ням.: Deutsche Freisinnige Partei, DFP) у 1884 годзе.

Ліберальны саюз
ням.: Liberale Vereinigung
Дата заснавання 1880
Дата роспуску 1884
Краіна
Ідэалогія класічны лібералізм[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

правіць

Левая фракцыя Нацыянал-ліберальнай партыі выказала незадавальненне падтрымкай кіраўніцтвам партыі кансерватыўнага ўрада Ота фон Бісмарка[2]. Больш таго, яна падтрымалі свабодны гандаль[1], тады як нацыянал-ліберальныя лідары Рудольф фон Бенігсен і Ёган фон Мікель падтрымлівалі стратэгію тарыфнай забароны Бісмарка («Schutzzollpolitik»). Іншыя спрэчныя моманты ўключалі антысацыялістычныя законы (Sozialistengesetze)[3] Kulturkampf супраць каталіцкай царквы і сямігадовага ваеннага бюджэта (Septennat). Ліберальны саюз з’яўляўся партыяй арыстакратыі (ням.: Honoratiorenpartei), маючы электарат у асноўным сярод прадстаўнікоў вышэйшых класаў Паўночнай і Усходняй Германіі, аптовых гандляроў і інтэлектуалаў. Арганізацыйная структура была даволі свабоднай. Тым не менш, новая партыя была першапачаткова паспяховай, атрымаўшы 46 месцаў у рэйхстагу на федэральных выбарах у 1877 годзе — столькі, колькі і іх папярэднікі, нацыянал-лібералы[3].

У рэшце рэшт сецэсіяністы планавалі аб’яднаць усіх нямецкіх лібералаў у адзіную цэлую ліберальную партыю (адсюль і назва Ліберальны саюз), якія стаяць на пазіцыях лібералізма і парламенцкіх манархістаў на ўзор брытанскай ліберальнай партыі і ў ідэале кіраваць пад началам будучага імператара Фрыдрыха III[4]. Аднак нацыянал-лібералы ясна заявілі, што не пакінуць лаяльную Бісмарку большасць, таму прадстаўнік сецэсіяністаў Франц фон Штаўфенберг вёў перамовы з Эйгенам Рыхтэрам, лідарам левай ліберальнай Германскай прагрэсісцкай партыі на пачатку 1884 года. Ужо ў сакавіку 1884 года заканадаўцы абедзвюх партый стварылі сумесную парламенцкую групу, якая ў сукупнасці мела 100 месцаў. Своечасова да федэральных выбараў у кастрычніку была створана Нямецкая вольнадумная партыя[3]. Пасля парламенцкае прадстаўніцтва скарацілася толькі да 64 членаў рэйхстага.

Зноскі

  1. а б Eley, Geoff (1992), "Bismarckian Germany", Modern Germany Reconsidered: 1870-1945, Routledge, p. 17
  2. Harris, James F. (1984), A Study in the Theory and Practice of German Liberalism: Eduard Lasker, 1829-1884, University Press of America, p. 38
  3. а б в Archived copy. LeMO: Lebendiges Museum Online. Deutsches Historisches Museum. Архівавана з першакрыніцы 16 August 2014. Праверана 16 August 2015.
  4. Nipperdey, Thomas (1995), Deutsche Geschichte 1866-1918, vol. II, C.H. Beck, p. 327