Літературна Україна
«Літературна Україна» ― першая літаратурная газета на ўкраінскай мове.
| «Літературна Україна» | |
|---|---|
| Тып | тыдзённік |
| Фармат | A3 |
| Выдавец | Нацыянальны саюз пісьменнікаў Украіны[d] |
| Заснавана | 1927 год |
| Мова | украінская |
| Галоўны офіс | Кіев, вуліца Михайлы Амельянавіча-Павленкі |
| Тыраж | каля 1000 |
| Вэб-сайт | litukraina.kiev.ua |
Гісторыя выдання правіць
Пачала выходзіць у Кіеве 21 сакавіка 1927 года пад назвай «Літаратурная газета» як орган Усеўкраінскай звязкі пралетарскіх пісьменнікаў, заснаванай у канцы 1926 года. З’явілася першай у СССР газетай, прысвечанай літаратурнаму працэсу[1].
З 1930 па 1934 год выдавалася ў тагачаснай сталіцы Украіны — Харкаве, затым (да 1941 года) — у Кіеве. У час Вялікай Айчыннай вайны выходзіла пад назвай «Літаратура і мастацтва» у Луганску, Уфе, Маскве, з 1944 года ― у Кіеве. З красавіка 1945 года выдавалася пад ранейшай назвай «Літаратурная газета» у якасці афіцыйнага органа Саюза савецкіх пісьменнікаў Украіны. З лютага 1962 года носіць назву «Літаратурна Украіна»[2].
Публікуе матэрыялы пра творчасць ўкраінскіх пісьменнікаў, водгукі і рэцэнзіі на кнігі, крытычныя артыкулы. Выступае з публіцыстычнымі артыкуламі і нарысамі.
Узнагароды правіць
- Ордэн Дружбы народаў (СССР) (1977)
- У 2012 годзе «Літаратурную Украіну» ўнеслі ў Кнігу рэкордаў Украіны як «найстарую ўкраінскую літаратурную газету на ўкраінскай мове»[3][4].
Галоўныя рэдактары правіць
У розныя гады галоўнымі рэдактарамі газеты былі Іван Ле, Павло Усенка, Іван Качарга, Мікола Шамота, Антон Хіжняк, Дмітро Цмокаленка, Павло Заграбельны, Іван Зуб, Анатоль Харунжы, Пятро Перабійнос, Барыс Рагоза, Стяпан Козак.
Месцазнаходжанне рэдакцыі правіць
Спачатку рэдакцыя газеты размяшчалася на вуліцы Архітэктара Гарадзецкага, затым — на вуліцах Багдана Хмяльніцкага, Яраславаў Вал; пасля вызвалення Кіева ад нямецкіх акупантаў — на вуліцах Уладзімірская, Яраславаў Вал, Банкавая, бульвары Лесі Украінкі, Міхайла Амельнавіча-Паўленкі.
Зноскі
- ↑ Літературна Україна // Літературознавча енциклопедія. — К.: 2007. — С. 571—572.
- ↑ Тарнашинська Л. Б.. Літературна Україна. Енциклопедія Сучасної України (3 мая 2016).
- ↑ Ежегодник Большой Советской Энциклопедии, 1978 (вып. 22). М., «Советская энциклопедия», 1978. стр.31
- ↑ «Літературна Україна» — у національній «Книзі рекордів»(недаступная спасылка). Літературна Україна (31 сакавіка 2022). Архівавана з першакрыніцы 2 красавіка 2015.
Літаратура правіць
«Літературна Україна» // Енциклопедiя украiнознавства. У 10-х т. / Гол. ред. В. Кубiйович.— Париж; Нью-Йорк: Молоде Життя, 1954—1989. — Т. 4. — С. 1363.
Спасылкі правіць
- Літературна Україна(недаступная спасылка). — Официальный сайт. Архівавана з першакрыніцы 11 сакавіка 2015. Праверана 2 снежня 2013.
- «Літературна Україна» // Енциклопедія українознавства. У 10-х томах. / Головний редактор Володимир Кубійович. — Париж, Нью-Йорк: «Молоде життя»-«НТШ»; 1954—1989, 1993—2000. — Т. 4. — С. 1363.