Шальчынінкелей

Шальчынінке́лей (літ.: Šalčininkėliai, традыцыйная беларуская назва — Малыя Салечнікі) — вёска ў Шальчынінкайскім раёне Вільнюскага павета Літвы. Уваходзіць у склад Шальчынінкайскай сянюніі. Размешчана за 8 км на поўнач ад Шальчынінкая. Насельніцтва на 2011 год — 615 чалавек.

Вёска Шальчынінкелей літ.: Šalčininkėliai Касцёл Краіна Літва Павет Вільнюскі Раён Шальчынінкайскі Сянюнія Шальчынінкайская Каардынаты 54°27′ пн. ш. 25°27′ у. д. Ранейшыя назвы Малыя Салечнікі Насельніцтва 620 чал. (2001) Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Шальчынінкелей на карце Літвы

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Малыя Салечнікі ўпамінаюцца ў XVII стагоддзі, калі яны ўваходзілі ў склад Віленскага павета Віленскага ваяводства. У гэты час з фундацыі Яна Альфонса Ляцкага тут быў пабудаваны касцёл.

Пад уладай Расійскай імперыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Малыя Салечнікі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім павеце Віленскай губерні.

На 1866 год у Малых Салечніках было 12 будынкаў.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай Малыя Салечнікі абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай I з’езда КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР. У 1920 годзе Малыя Салечнікі апынуліся ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе сталі цэнтрам гміны Віленскага павета Віленскага ваяводства.

Пасля заняцця тэрыторыі ў выніку паходу ў Заходнюю Беларусь у верасні 1939 года ўлады СССР перадалі мястэчка Літве.

• Мястэчка на старых здымках
• 

  Сядзіба, 1914 г.

• 

  Сядзіба, да 1939 г.

• 

  Касцёл, 1925 г.

• 

  Рынак, 1938 г.

Насельніцтва

• XIX стагоддзе: 1866 год — 82 чал., з іх 72 каталікі і 10 іўдзеяў
• XXI стагоддзе: 2011 год — 615 чал.

Славутасці

• Касцёл Святога Юрыя (1770), помнік традыцыйнага драўлянага дойлідства.
• Сядзіба Мяноўскіх (1840-я)

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
• Малыя Салечнікі на сайце Radzima.org