Маргарыта д’Арэца
Маргарыта д’Арэца, Маргарытонэ з Арэца (італ.: Margaritone d’Arezzo, працаваў у 1250—1270-х гадах) — італьянскі мастак.
| Маргарыта д’Арэца | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 1240 ці 1250 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 1290 |
| Род дзейнасці | мастак, архітэктар |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Джорджа Вазары пакінуў пра гэтага майстра даволі падрабязны жыццяпіс. З яго вынікае, што Маргарытонэ (Маргарытонэ — памяншальная форма імя Маргарыта) быў вядомым мастаком і скульптарам, які працаваў у 1260—1270-х гадах у Арэца і ваколіцах, распісваў царквы, і пакінуў у спадчыну мноства выдатных карцін, напісаных у грэчаскай манеры. Вазары апісвае Маргарытонэ, як мастака, які жыў да з’яўлення выдатных італьянскіх майстроў — Чымабуэ, Андрэа Тафі, Гада Гадзі і Джота, ідэалізуючы яго, і прыпісваючы яму цэлы шэраг твораў і архітэктурных работ. Пазнейшая крытыка называла гэтага мастака пасрэдным, а ўслаўленні Вазары тлумачыла выключна тым, што Вазары, як і Маргарытонэ, нарадзіўся ў Арэца.
Вакол яго фігуры да гэтага часу ідуць спрэчкі. Некаторыя спецыялісты не ўпэўненыя ў тым, што дзейнасць Маргарытонэ прыпала менавіта на другую палову XIII стагоддзя, а не на першую. Ёсць некалькі схемаў рэканструкцыі яго творчасці. Становішча ўскладняе тое, што акрамя жыццяпісу Вазары і подпісаў на карцінах існуе толькі адно пацверджанне яго існавання — Маргарытонэ згадваецца ў дакуменце ад 1262 года. Гэты адзіны архіўны дакумент паведамляе, што жывапісец Маргарыта, сын памерлага Маньяна, у 1262 годзе працаваў у клуатры Камальдульскага манастыра Сан Мікеле ў Арэца.
Даты нараджэння і смерці майстра застаюцца невядомымі. Вазары паведамляе, што мастак памёр у 1313 годзе ва ўзросце 77 гадоў. Калі гэта дакладна, то Маргарытонэ мог нарадзіцца ў 1236 годзе. Эксперты мяркуюць, што фармаванне мастака адбывалася ў коле тасканскіх майстроў першай паловы XIII стагоддзя — Майстра Бігала (Майстар распяцця з Бігала) і Майстра з Трэсы.