Марын Сорэску
Ма́рын Сорэ́ску (Marin Sorescu) (19 лютага 1936, Булзешты ―Бухарэст) ― румынскі паэт і драматург. Адзін з яркіх прадстаўнікоў румынскай паэтычнай хвалі нароўні з Мікітай Стэнэску і Анай Бландыянай, класік румынскай літаратуры.
| Марын Сорэску | |
|---|---|
| Marin Sorescu | |
 Марын Сорэску | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 29 лютага 1936[1] |
| Месца нараджэння |
|
| Дата смерці | 8 снежня 1996[2][3][…] (60 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства |
 Румынія |
| Альма-матар | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | паэт, перакладчык, драматург, мастак |
| Гады творчасці | з 1964 |
| Жанр | паэзія |
| Грамадская дзейнасць | |
| Партыя | |
| Член у | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў румынскім сяле Булзешці (Bulzeşti) у 170 км ад Бухарэста, скончыў Бухарэсцкі універсітэт. У 1978—1990 гг. працаваў літаратурным рэдактарам у часопісе «Прамысловасць». Удзельнічаў у дысідэнцкім руху.
Пасля румынскай рэвалюцыі 1989 займаў пасаду міністра культуры (1993—1995) Румыніі, акадэмік румынскай Акадэміі навук[4].
Творчасць правіць
Марын Сореску дэбютаваў у 1964 у ўзросце 28 гадоў зборнікам пародый «Адзін сярод паэтаў». За сваё жыццё выпусціў 23 кнігі, стаўшы адным з самых вядомых паэтаў Румыніі.
Першы ж зборнік вершаў «Moartea ceasului, 1967» («Смерць гадзіны») прынёс Марыну Сорэску вядомасць. Затым рушылі ўслед: зборнік філасофска-сатырычных вершаў «Юнацтва Дон Кіхота» (1968), «Аблокі» (1974) і іншыя. Паэзія Марына Сорэску шматстылевая, разнапланавая, у асноўным філасофская.
У драматургіі Марын Сорэску — прадаўжальнік традыцый свайго земляка Эжэна Іанэска, яго філасофскія п’есы — драмы «Іона», «Сярэдзіна ракі», «Панамар каралевы», «Смага солі» ― гэта тэатр абсурду. Ён аўтар камедый «Холад» і «Стрыечны брат Шэкспіра», поўных сарказму і горкага смеху. Напісаў некалькі гістарычных п’ес. Выпусціў кнігу эсэ «Асцярожна з раялем па лесвіцы»[5].
Неаднаразова атрымліваў розныя айчынныя і замежныя прэміі, з якіх можна вылучыць прэміі Румынскай акадэміі навук і міжнародныя паэтычныя прэміі «Napoli ospite», (Італія, 1970) і «Le Muse» (Фларэнцыя, 1978), Прэмію Гердэра[6].
Вершы перакладаліся амаль на ўсе еўрапейскія мовы, у цэлым выйшла больш за 60 кніг за мяжой.
Імем Марына Сореску названы Нацыянальны румынская тэатр і Бухарэсцкай ліцэй мастацтваў.
Творчасць Марына Сореску з’яўляецца значным укладам у гісторыю не толькі румынскай, але і еўрапейскай літаратуры.
Зноскі
- ↑ The Fine Art Archive — 2003. Праверана 1 красавіка 2021.
- ↑ Marin Sorescu // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Marin Sorescu // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ Membrii Academiei Române din 1866 până în prezent, Academia Română
- ↑ Popescu Marian. Chei pentru labirint Eseu despre teatrului Marin Sorescu şi. ― D. R. Popescu. Bucureşti Cartea românească, 1986. Craiova Alma 2004—2006
- ↑ Cum a fost dat afara Marin Sorescu de la revista Ramuri Архівавана 8 кастрычніка 2013.
Літаратура правіць
- «Hinoveanu Ilarie». Marin Sorescu: Laserul vagului sau arta care doare. ― B., Editura Alma, 2004.
Спасылкі правіць
- Марин Сореску. Поэзия
- Вершы Марына Сорэску
- Марын Сорэску — 75 год з дня нараджэння(недаступная спасылка)
- Romanian Voice
- Marin Sorescu, un scriitor uitat. Eugen Simion: «În '90 a fost unul dintre cei mai contestați și injuriați scriitori», 28 februarie 2011, «Adevărul»
- Valori ale culturii naționale: Marin Sorescu: 13 ani de la moarte, 8 decembrie 2009, «Amos News»