Матары
Ма́тары (саманазва Матор-аймак) † — самадыйскі народ з групы саянскіх самадыйцаў. Жыў на паўночных адгор'ях Саянаў і на рацэ Туба на поўдні Сібіры.
| Матары † (Матор-аймак) | |
| |
Месца, населенае матарамі ў XVII ст.
| |
| Агульная колькасць | |
|---|---|
| Рэгіёны пражывання | Сібір |
| Мова | матарская мова |
| Рэлігія | шаманізм |
| Блізкія этнічныя групы | селькупы, іншыя саянскія самадыйцы |
Асноўныя заняткі — паляванне, рыбалоўства, аленегадоўля. Галоўнайй сацыяльнай адзінкай быў улус — сезонны стан некалькіх сваяцкіх сем'яў. У 1609 г., калі пачаліся кантакты з рускімі, матары знаходзіліся ў залежнасці ад енісейскіх кіргізаў. Г. Ф. Мілер дадаваў іх да групы малых сібірскіх народаў, што выплочвалі даніну манголам. Пасля уключэння зямель матараў у склад Расіі частка перасялілася ў Манголію.
У пачатку XVIII ст. матары моцна пацярпелі ад эпідэміі воспы, што спрыяла іх далейшай асіміляцыі цюркамі і рускімі.
Літаратура правіць
- Малолетко, А. Древние народы Сибири. Этничский состав по данным топонимики. Т. 6. Раннее заселение Северной Азии. - Томск: Томский университет, 2012.