Месячына
Месячы́на — натуральная плата харчамі і адзеннем, якую памешчык штомесяц выдаваў прыгоннаму селяніну, пазбаўленамі зямлі, гэтак званаму месячніку. Найбольшае распаўсюджванне атрымала ў Расійскай імперыі першай паловы XIX ст.
Месячнік працаваў на полі памешчыка або выконваў работы ў яго маёнтку (т. зв. дваровыя людзі). Месячына выдавалася толькі на работніка і задавальняла яго мінімальныя патрэбы, часта была дастатковая толькі для захавання жыцця. Імкненне памешчыкаў на Беларусі і Правябярэжнай Украіне прыстасаваць сваю гаспадарку да патрэб рынку і атрымаць больш сельскагаспадарчых прадуктаў выклікала ў першай палове XIX ст. пашырэнне пераводу прыгонных у месячнікі[1]. Месячына была адной з найцяжэйшых форм прыгонніцтва, і праіснавала да скасавання прыгону ў 1861 годзе.
Зноскі
Літаратура правіць
- Чапко В. Месячына // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — С. 119. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9.