Мі-24
Мі-24 (па класіфікацыі НАТА: Hind — «Лань») — савецкі/расійскі ўдарны верталёт распрацоўкі канструктарскага бюро М. Л. Міля. Неафіцыйная назва — «Кракадзіл», «Напільнік»
| Мі-24 | |
|---|---|
 Мі-24V Hind E ВПС Чэхіі (рэг. 3368, cn 203368) на «ILA Berlin Air Show 2016». | |
| Тып | ударны верталёт[d] |
| Распрацоўшчык | Mil Moscow Helicopter Plant[d] |
| Вытворца | Mil Moscow Helicopter Plant[d] і Rostvertol[d] |
| Першы палёт | 19 верасня 1969 |
| Пачатак эксплуатацыі | 1969 |
| Статус | выкарыстоўваецца |
| Эксплуатанты | Афганістан, Algerian Air Force[d][1][2][…], Ангола[1], Арменія[1], Азербайджан[1][3] і Беларусь[1][3] |
| Адзінак выраблена | 2 300 |
| Базавая мадэль | Мі-8 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Гісторыя
правіцьСтаў першым савецкім (еўрапейскім) і другім у свеце (пасля AH-1 «Кобра») спецыялізаваным баявым верталётам. Серыйны выпуск пачаўся ў 1971 годзе. Мае мноства мадыфікацый, экспарціраваўся ў многія краіны свету. Актыўна выкарыстоўваўся ў гады Афганскай вайны, у перыяд баявых дзеянняў у Чачні, а таксама ў шматлікіх рэгіянальных канфліктах.
Серыйна ў СССР верталёты будаваліся на заводзе № 168 (Растоўскае верталётнае вытворчае аб’яднанне, затым авіябудаўнічымі кампаніі «Роствертол») і заводзе № 116 (авіяцыйны завод «Прагрэс»).
На 2018 год з’яўляўся другім па распаўсюджанасці ўдарным верталётам у свеце[4] пасля AH-64 Apache.
Характарыстыка
правіцьГабарыты:
- Дыяметр апорнага вінта: 17,3 м
- Дыяметр рулявога вінта: 3,908 м
- Вышыня з круцячыміся вінтамі: 5,47 м
- Даўжыня фюзеляжа: 17,51 (17,23 на Мі-24ВМ) м
- Шырыня фюзеляжа: 1,7 м
- Вышыня фюзеляжа: 3,9 м
- Размах крыла: 6,4 м
Асноўныя масы:
- Пусты: 7580 кг
- Нармальная ўзлётная: 10 500 кг
- Максімальная ўзлётная: 11 500 кг
- Максімальная грузападымальнасць: 2400 кг
- Маса грузу на знешняй падвесцы: 2400 кг
- Унутраны запас паліва: 2100 л
- Запас паліва ў ПТБ: да 2000 л
Сілавая ўстаноўка:
- Колькасць, тып, марка: 2 рухавіка ТВ3-117В (ВМА)
- Магутнасць: 2 х 2500 к. с.
Лётна-тэхнічныя характарыстыкі:
- Экіпаж: 2-3 чал.
- Пасажыры: да 8 дэсантнікаў, 2 цяжкапараненых на насілках і 2 лёгка параненых і медработнік
- Крэйсерская хуткасць: 270 км/г
- Максімальная хуткасць у гарызантальным палёце: 335 км/г
- Далёкасць палёту практычная: 450 км
- Далёкасць палёту перегоначная: 1000 км
- Сярэдні расход паліва: 780 л/гадзіну
- Статычны столь: 1400 м
- Дынамічны столь: 4950 м
- Максімальная эксплуатацыйная перагрузка: −1,3/+ 3
- Дапушчальны кут нахілу: 50 град.
- Дапушчальны кут тангажу: 30 град.
Узбраенне:
- Убудаванае стралкова-гарматнае: у залежнасці ад мадыфікацыі
- Лік кропак падвескі: 6 (4)
- Падвясное стралкова-гарматнае: 2 кантэйнера КПК-23-250 або 2 ГУВ з кулямётамі або 2 (4) ГУВ з гранатамётам
- Кіраванае ракетнае: Штурм-У, Атака-М, Гермес-А
- Некіравальнае ракетнае: С-5, С-8, С-13, С-24
- «Паветра-паветра»: Р-60М, Р-63В, «Іголка-У», 9М220О «Атака»
- Бомбы: бомбы і касеты калібрам ад 50 да 500 кг.
Канструкцыя
правіцьМі-24 пабудаваны па класічнай аднавінтавай схеме з пяцілопасцевым трохшарнірным апорным і трохлопасцевым рулявым вінтамі.
Шасі трохстоечнае, якое прыбіраецца, з паваротнай пярэдняй апорай.
У насавой частцы фюзеляжа размешчана двухмесная кабіна экіпажа па тандэмнай схеме: лётчык-аператар знаходзіцца ў асобнай пярэдняй кабіне, за ім камандзір экіпажа (лётчык), кабіна якога для выгоды агляду прыпаднятая на 0,3 м над кабінай аператара, бартавы тэхнік можа размяшчацца на адкідным сядзенні ў грузавой кабіне за кабінай лётчыка. Экіпаж знаходзіцца ў герметызаваных кабінах, забяспечаных сістэмай кандыцыянавання або сістэмай жыццезабеспячэння (для верталётаў Мі-24Р), для прадухілення траплення заражанага паветра і радыёактыўнага пылу ў іх падтрымліваецца невялікі залішні ціск.
Сталёвымі плітамі браніраваліся кабіна экіпажа, маслабакі рухавікоў, галоўны рэдуктар і гідрабак. Крэсла лётчыка браніраванае i адкідное, крэсла аператара не браніраванае, лабавое шкло браніраванае, плоскае і люстраное, забяспечаныя шклоачышчальнікамі і сістэмай опрыску (спіртам), бакавыя выпуклыя шклы арганічныя, не браняваныя.
Цэнтральная секцыя фюзеляжа складаецца з грузавой кабіны, у якой могуць размясціцца да васьмі дэсантнікаў, і задняй конусападобнай часткі для размяшчэння абсталявання і ніш уборкі асноўных стоек шасі.
Трансмісія і дубляваная сістэма кіравання такая ж, як на верталёце Мі-8.
Вал апорнага вінта нахілены направа на 2,5 °, дзякуючы чаму ўдалося істотна паменшыць куты нахілу і слізгацення верталёта ў палёце, непазбежныя для ўсіх вінтакрылых лятальных апаратаў аднавінтавой схемы, і тым самым павысіць дакладнасць стральбы з нерухомай зброі.
Адной з галоўных асаблівасцяў верталёта з’яўляецца крыло плошчай 6,75 м² з адмоўным папярочным V — 12 °, якое забяспечвае да 30 адсоткаў пад’ёмнай сілы, у залежнасці ад хуткасці і іншых фактараў.
Крыніцы
правіць- ↑ а б в г д World Air Forces 2014 — 2014.
- ↑ Frawley G. The International Directory of Military Aircraft 2002/03: The thoroughly revised fourth edition of the only biennial directoy of the world's military aircraft. Features over 320 individual aircraft types currently in service or under development and a fleet inventory of the world's air arms, plus significant UAVs and aircraft carriers. — Aerospace Publications, 2002. — ISBN 978-1-875671-55-7
- ↑ а б World Air Forces 2008 — 2008.
- ↑ World Air Forces 2018, p.5
Літаратура
правіць- Берне Л. Второе рождение Ми-24. В небе — модернизированный вертолёт // Крылья Родины. — М., 1999. — № 4. — С. 2-3. — ISSN 0130-2701.
- Михеев В. Вертолёт Ми-24 (рус.) // Авиация и Космонавтика : журнал. — М., 1998. — Март (вып. 35). — С. 1-16.
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мі-24- Дакументальны фільм: «Ми-24. Армейский ударный вертолёт» (часть 1 и 2)
