Насельніцтва Рэспублікі Конга
Насельніцтва Рэспублікі Конга — 5,1 млн.чалавек (2018), на момант жа набыцця незалежнасці (1960) ледзьве набягаў 1 мільён. Прырост высокі, як і ва ўсёй трапічнай Афрыцы. У этнічным складзе пераважаюць народы банту, у рэлігійным — хрысціяне і анімісты. Шчыльнасць насельніцтва невысокая, затое вялікія па афрыканскіх мерках ўдзельная вага гараджан і пісьменнасць жыхароў.
Дэмаграфія правіць
Натуральны прырост насельніцтва складае 2,8 % (2018). Міграцыйны складнік дынамікі насельніцтва адмоўны (- 0,3 %), што хаця й крыху запавольвае агульны прырост, дазваляе казаць пра хуткі рост колькасці жыхароў краіны ў цэлым. Сярэдні ўзрост кангалезца — 19,6 гадоў, дзеці і падлеткі да 15 складаюць амаль 42 % насельніцтва.[1] Такім чынам, прызблізна кожныя 25 гадоў колькасць насельніцтва падвойваецца. Тым не менш, сумарны каэфіцыент нараджальнасці скарачаецца (4,26 у 2018 у параўнанні з 5,1 у 2011). Сярэдняя працягласць жыцця ледзь перавышае 60 гадоў (2018).
Этнічны склад правіць
Амаль усё насельніцтва належыць да моўнай групы банту. На поўдні жывуць народы падгрупы конга (баконга, басунды, бакуньі, бавілі, баёмбэ і іншыя; каля 50 % насельніцтва краіны). У сярэдняй частцы народ тэке (17 %) і блізкія да яго народы. На поўначы найбольш шматлікі народ мбошы (12 %). У трапічных лясах захаваліся плямёны пігмеяў — самых першых жыхароў краіны. У гарадах невялікія групы еўрапейцаў, пераважна французы (да вайны 1997 іх было каля 9000, цяпер на парадак менш); маецца група (каля 30 чалавек) амерыканскіх экспатрыянтаў.
Мовы правіць
Для міжнацыянальнага паразумення маецца агульная мова групы банту, вядомая пад назвай лінгала, таксама распаўсюджаная ў ДР Конга. У вышэйшай адукацыі, навуцы, СМІ выкарыстоўваецца французская мова.
Рэлігійны склад правіць
Сярод вернікаў пераважаюць хрысціяне (75 %, пераважна пратэстанты і каталікі) і прыхільнікі мясцовых культаў.
Размяшчэнне і рассяленне правіць
Праз геаграфічнае становішча ў зоне вільготных экватарыяльных лясоў Рэспубліка Конга з'яўляецца адной з самых маланаселеных краін Афрыкі. Сярэдняя шчыльнасць насельніцтва каля 12.5 чал/км². Амаль усе кангалезцы жывуць у паўднёва-заходняй, у тым ліку прыакіянічнай частцы краіны, у той час як залесеная і забалочаная поўнач практычна не заселеная. Менавіта слабое сельскае рассяленне абумовіла тое, што ў гарадах жыве 67 % насельніцтва (2018) — незвычайна высокі для трапічнай Афрыкі паказчык. Найбуйнейшыя гарады: Бразавіль (1,5 млн чал), Пуэнт-Нуар. У сталіцы пражывае трэцяя частка насельніцтва краіны. 70 % насельніцтва сканцэнтравана ў агламерацыях Бразавіля, Пуэнт-Нуара і ўздоўж чыгункі паміж імі.