Павел Іванавіч Бачынін
Павел Фёдаравіч Ваячак, пазней Павел Іванавіч Бачынін (1895, Кіеў — 6 чэрвеня 1976) — віяланчэліст і дырыжор, заслужаны дзеяч мастацтваў Малдовы[2].
| Павел Іванавіч Бачынін | |
|---|---|
| Імя пры нараджэнні | Павел Фёдаравіч Ваячак |
| Дата нараджэння | 1895 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 6 чэрвеня 1976[1] |
| Альма-матар | |
| Музычная дзейнасць | |
| Прафесіі | віяланчэліст, дырыжор, педагог |
| Інструменты | віяланчэль |
| Узнагароды |
 |
Біяграфія правіць
Павел Іванавіч Бачынін нарадзіўся ў 1895 годзе ў Кіеве. Працоўную дзейнасць распачаў яшчэ будучы студэнтам Кіеўскай кансерваторыі — працаваў музыкантам у гарадскім тэатры. З 1918 па 1923 год служыў у Чырвонай арміі. Пасля дэмабілізацыі працаваў у аркестрах шэрагу оперных тэатраў Украінскай ССР, а з 1930 года — у Сімфанічным аркестры радыё Малдаўскай АССР. У 1937 годзе ўвайшоў у новаўтворанае Малдаўскае аддзяленне Саюза кампазітараў Украінскай ССР, арганізаванае ў Адэсе[3][4].
З 1940 па 1941 год П. І. Бачынін быў выкладчыкам у Малдаўскай дзяржаўнай кансерваторыі (горад Кішынёў). У гады Вялікай Айчыннай вайны працаваў у радыёкамітэце і іншых установах культуры Дагестанскай АССР. З 1944 года працаваў у Галоўным упраўленні радыёінфармацыі Міністэрства культуры Малдаўскай ССР, дзе прымаў актыўны ўдзел у стварэнні музычных калектываў — хора, аркестра і вакальнай групы.
У першай палове 1950-х гадоў П. І. Бачынін вучыў ігры на віяланчэлі Еўжэніу Догу, які пазней стаў знакамітым кампазітарам[5][6][7]. Сам Дога так узгадвае свайго настаўніка:
|
Мой другі педагог, старэнькі чалавек па імені Павел Іванавіч Бачынін, стаў маім паратункам. Я заўсёды ўспамінаю пра яго з захапленнем. Ён прызначыў мне першы ўрок у 6 гадзін раніцы. Прыходжу — ён ужо сядзіць і іграе на фартэпіяна. Мне ён вельмі спадабаўся — інтэлігентны, вельмі музыкальны, карэктны. Ён займаўся са мной кожную раніцу з 6 гадзін да 8.30, калі пачыналіся лекцыі, на працягу двух з паловай гадоў. Ён навучыў мяне не столькі ігры на віяланчэлі, колькі проста быць чалавекам. Ён ніколі не гаварыў слова «трэба», загадны лад адсутнічаў. Затое ён сваім прыкладам, адносінай вельмі шмат мне даў[6]. | 
|
За заслугі ў развіцці музычнага мастацтва Малдовы П. І. Бачыніну было прысвоена званне заслужанага дзеяча мастацтваў Малдаўскай ССР. Ён быў адзначаны Ордэнам Працоўнага Чырвонага Знамені і іншымі дзяржаўнымі ўзнагародамі.
Павел Іванавіч Бачынін памёр 6 чэрвеня 1976 года.
Крыніцы правіць
- ↑ https://www.moldovenii.md/ru/events/6/6
- ↑ 06 июня — Календарь событий (укр.). Moldovenii.md. Праверана 25 чэрвеня 2021.
- ↑ МОЛДА́ВИЯ (руск.)(недаступная спасылка). Вялікай расійскай энцыклапедыі. Архівавана з першакрыніцы 23 лістапада 2020. Праверана 25 чэрвеня 2021.
- ↑ МОЛДАВСКАЯ МУЗЫКА (руск.). Music-dic.ru. Праверана 25 чэрвеня 2021.
- ↑ Евгения Давыдова. Евгений Дога. «Я все время бегал за солнцем. Для меня оно было только восходящим» (руск.). Dailyculture.ru. Праверана 25 сакавіка 2024.
- ↑ а б Елена Меркулова. Евгений Дога: «Под мой вальс выходят замуж» (руск.). Pravmir.ru (31 мая 2007). Праверана 25 чэрвеня 2021.
- ↑ «Бремя доброты» Евгения Доги(руск.) // Эксперт новостей. — 16.03.2018. — № 2 (346). — С. 4—5, 16. — ISBN 9-771857-041003.
Спасылкі правіць
- Павел Бачынін на сайце «Discogs»