Паджабны

Паджа́бны (Праран) — востраў у паўднёва-ўсходняй частцы Самарскай лукі насупраць Самары, паміж Каляднай Валожкай і Саратаўскім вадасховішчам. Утварыўся ў 1639 годзе з часткі левабярэжжа ракі Волга (стрэлкі верхняга рукава ракі Самара) у выніку правядзення гідратэхнічных мерапрыемстваў на старажытным рэчышчы Волгі (цяпер — Калядная Валожка) гарнізонам Самарскай крэпасці. Раней насіў назву Цялячы, Пясчаны, Паджабны, Калядны. Сучасную назву атрымаў у 19 стагоддзі: у азёрах вострава вадзілася шмат вадзяных чарапах, якіх жыхары Самары называлі «жабамі».

Паджабны
руск. Праран
Паджабны
Размяшчэнне
53°11′19″ пн. ш. 50°01′50″ у. д.

Археалагічна да гэтага часу не даследаваўся, хоць ёсць усе падставы меркаваць, што на ўзбярэжжы Валожкі існавала буйная стаянка старажытных людзей (мяркуючы па рэштках вогнішчаў).

Цяпер востраў падзелены пратокамі на больш дробныя астравы. На востраве знаходзіцца 12 азёр. Самае буйное — возера Зялёненькае. Плошча, якую займаюць лясы (пераважна — сасновыя бары), складае 1881 га. На востраве шырока прадстаўлены раслінны і жывёльны свет, асобныя віды ўключаны ў Чырвоную Кнігу. Славіцца грыбамі і рыбалкай. Унікальны мікраклімат вострава, абумоўлены лесастэпавым ландшафтам на пясчанай глебе і навакольнай воднай прасторай.

Адміністрацыйна адносіцца да Самарскага раёна. Згодна з Генпланам горада Самара з'яўляецца рэкрэацыйнай зонай. На востраве адсутнічаюць інжынерныя камунікацыі (цэнтралізаванае водазабеспячэнне, каналізацыя, ачышчальныя збудаванні, газазабеспячэнне, тэлефонная сувязь), за выключэннем электразабеспячэння.

На востраве размешчаны базы адпачынку, дачы, дом рыбака. У летні перыяд тры прыстані Самарскага рачнога порта — Проран, Сярэдні пляж і Ніжні пляж — абслугоўваюць пасажырскія рачныя перавозкі. Узімку — судны на паветранай падушцы. У ледастаў і крыгаход — транспартная сувязь з востравам фактычна адсутнічае. У летне-асенні перыяд востраў актыўна наведваецца турыстамі і адпачывальнікамі.

Спасылкі

• Сайт, прысвечаны востраву