Палеацэн — геалагічная эпоха палеагенавага перыяду. Гэта першая эпоха палеагена за якой ідзе эацэн.

Палеацэн
Выява
Кім названа Wilhelm Philippe Schimper[d]
Папярэдні ў спісе Late Cretaceous[d][1]
Наступны ў спісе Эацэн[1]
Дата заканчэння 56000 тысячагоддзе да н.э.[1]
Колер (шаснаццатковы трыплет) FEAD6E
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Палеацэн ахоплівае перыяд ад 66,5 да 55.800.000 гадоў таму. Палеацэнам пачынаецца трацічны перыяд кайназою.

Палеацэн падзяляецца на тры ярусы:

На мяжы палеацэну і эацэну адбыўся познепалеацэнавы тэрмальны максімум.

Фаўна правіць

У палеацэне і эацэне жылі міяцыды — прымітыўныя драпежныя, ад якіх, мяркуюць, паходзяць ўсе сучасныя драпежныя сысуны. У познім мелавым перыядзе або раннім палеацэне з парнакапытных, мяркуюць, вылучыліся продкі старажытных кітоў. У познім палеацэне ад кандылартр вылучыліся непарнакапытныя.

Зноскі

Спасылкі правіць

сістэма аддзел ярус Узрост, млн гадоў назад
Неаген Міяцэн Аквітан менш
Палеаген Алігацэн Хацкі 23,03—28,4
Рупельскі 28,4—33,9
Эацэн Прыабонскі 33,9—37,2
Бартонскі 37,2—40,4
Лютэцкі 40,4—48,6
Іпрскі 48,6—55,8
Палеацэн Танецкі 55,8—58,7
Зеландскі 58,7—61,7
Дацкі 61,7—65,5
Мел Верхні Маастрыхцкі больш
Падзел палеагену прыведзены ў адпаведнасці з IUGS па стане на ліпень 2009 года