Фарны касцёл

Фарны касцёл, фара (ад нямецкага Pfarrei — парафія, прыход) — найменне, якое некалі давалася значным касцёлам.

Фарны касцёл Перамянення Божага ў Навагрудку

Найчасцей фараю зваўся найстарэйшы касцёл горада альбо галоўны касцёл у гарадскім дэканаце. У кафедральных гарадах фарным мог звацца другі па значнасці касцёл пасля кафедры.

У наш час найменне фарнага працягваюць па традыцыі насіць касцёлы, якія атрымалі яго ў мінулыя стагоддзі. У прыватнасці, працягваюць называць фарным гарадзенскі касцёл Св. Францішка Ксаверыя, які зараз з’яўляецца кафедрай Гродзенскай дыяцэзіі.

Фарныя касцёлы ў Беларусі

Фарнымі называюць шэраг касцёлаў, захаваных і знішчаных, у беларускіх гарадах і мястэчках.

Захаваныя

• Гродна: Касцёл Св. Францішка Ксаверыя — пачаў звацца Фарным у канцы 18 стагоддзя, калі ў яго былі перанесеныя набажэнствы з пашкоджанай пажарам Фары Вітаўта.
• Магілёў: Касцёл Св. Казіміра (захаваўся часткова, ўжываецца як склад).
• Мір: Касцёл Св. Мікалая.
• Ліда: Касцёл Узвіжання Святога Крыжа.
• Наваградак: Касцёл Перамянення Божага.
• Нясвіж: Касцёл Божага Цела.

• 
  Гродна, касцёл Святога Францішка Ксаверыя
• 
  Магілёў, касцёл Святога Казіміра
• 
  Мір, касцёл Святога Мікалая
• 
  Нясвіж, касцёл Божага Цела

Знішчаныя

• Брэст: Касцёл Святога Крыжа (Фара Вітаўта).
• Віцебск: Касцёл Найсвяцейшай Тройцы
• Гродна: Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі (Фара Вітаўта).
• Клецк: Касцёл Найсвяцейшай Тройцы.
• Мазыр: Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі.
• Мінск: Касцёл Найсвяцейшай Тройцы.
• Слуцк: Фарны касцёл.

• 
  Віцебск, касцёл Найсвяцейшай Тройцы
• 
  Гродна, касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі
• 
  Клецк, касцёл Найсвяцейшай Тройцы
• 
  Мазыр, касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі