Партугальскае царазабойства

Партугальскае царазабойства, таксама Лісабонскае царазабойства (1 лютага 1908 года) — абстрэл партугальскай каралеўскай сям’і на плошчы Лісабона тэрарыстамі-рэспубліканцамі, незадаволенымі палітыкай караля і агульным становішчам у краіне. У выніку інцыдэнту загінулі сам кароль Карлуш I (1863—1908) і яго старэйшы сын герцаг Луіш Філіпэ (1887—1908). Незадаволенасць народа партугальскай манархіяй падагравалася ўжо даўно, на працягу папярэдніх 2-3 дзесяцігоддзяў. Пэўны ўклад у гэты працэс унеслі Брытанскі ўльтыматум 1890 года, рост папулярнасці якабінскіх і рэспубліканскіх ідэй сярод народа, асабліва ў буйных гарадах. Стаўленне да царазабойства ў Партугаліі доўгі час было вельмі неадназначным.

Напад на каралеўскую сям’ю ва ўяўленні мастака

Падзеі

Тэрарысты-рэспубліканцы падпільнавалі каралеўскі картэж ля Гандлёвай плошчы, калі Карлуш з жонкай і двума сынамі вярталіся з адпачынку ў Лісабон. Тэрарысты падышлі да каралеўскай пары ўшчыльную, і каралева Амелія Арлеанская здолела выратаваць свайго малодшага Мануэла (1889—1932), гучна крычучы і адбіваючыся ад тэрарыстаў букетам кветак. Кароль і старэйшы сын былі застрэлены. Тэрарысты Алфрэду Кошта і Мануэл Буіса былі забіты на месцы каралеўскай аховай.

Наступствы

Новым каралём быў абвешчаны выратаваны Мануэл II, аднак ён захапляўся музыкай і мастацтвам і яго абсалютна не цікавілі палітыка і армія, таму ўжо ў 1910 годзе ў выніку рэвалюцыі каралеўства Партугалія спыняе сваё існаванне. На змену яму прыходзіць Першая партугальская рэспубліка 1910—1926 гадоў.

Спасылкі

• Забойства партугальскага караля // Новы час са спасылкай на Санкт-Пецярбургскае тэлеграфнае агенцтва. — 3 лютага (21 студзеня) 1908.