Паток любові
Паток Любові (араб. تيار المحبة), да Мая 2013 года Народная петыцыя аб свабодзе, справядлівасці і развіцці (араб. العريضة الشعبية للحرية والعدالة والتنمية), скарочана Народная петыцыя — палітычная партыя ў Тунісе. Яна была створана пасля рэвалюцыі 17 сакавіка 2011 года. Партыя заснавана пад кіраўніцтвам публіцыста і медыапрадпрымальніка Махамеда Хамдзі аль-Хашымі[1].
| Паток Любові | |
|---|---|
| араб. تيار المحبة | |
| Лідар | Махамед Хамдзі аль-Хашымі |
| Заснавальнік | Махамед Хамдзі аль-Хашымі |
| Дата заснавання | 11 сакавіка 2011 |
| Краіна | |
| Ідэалогія | Папулізм |
| Месцаў у Асамблеі прадстаўнікоў народа |
2 / 217 |
| Сайт | facebook.com/Courant.Mahabba |
Дзейнасць
правіцьМахамед Хамдзі, які з'яўляецца ўладальнікам спадарожнікавага тэлеканала Al-Mustakilla, як мяркуецца, меў цесныя сувязі са зрынутым прэзідэнтам Туніса Бен Алі[2], але сам асуджае такія заявы як паклёп[3]. Падчас выбарчай кампаніі ва ўстаноўчы сход 23 кастрычніка 2011 партыя абяцала бясплатную ахову здароўя, і дапамогу ў памеры 200 дынараў для кожнага з 500.000 беспрацоўных у Тунісе. Махамед Хамдзі асабіста паабяцаў надаць 2000000000 дынараў свайго багацця ў нацыянальны бюджэт[2][4]. Канал Al-Mustakilla моцна падтрымлівае кампанію партыі. Менавіта таму ў ЦВК былі пададзеныя шматлікія скаргі на Народную петыцыю, з просьбай аб ануляванні выбарчага спісу партыі[4].
Выбары 2011
правіцьДа здзіўлення абодвух супернікаў і нейтральных назіральнікаў, партыя выступіла вельмі добра, першапачаткова выйграўшы 27 месцаў ва Устаноўчым сходзе.[3] 27 кастрычніка ISIE дыскваліфікавала спісы Народнай петыцыі ў шасці выбарчых акругах (усяго з васьмі кандыдатамі, якія перамаглі) з-за абвінавачання кандыдатаў у фінансавых парушэннях.[5] Такім чынам, колькасць месцаў была даведзена да 19, але нягледзячы на гэта партыя заставалася чацвёртай па велічыні ў канвенцыі. Рашэнне ISIE аб скасаванні месцаў выклікала бурныя пратэсты прыхільнікаў Народнай петыцыі ў Сэдзі-Бу-Зід. Лідар партыі Махамед Хамдзі папрасіў сваіх паспяховых кандыдатаў байкатаваць Устаноўчы сход[6], перад разваротам рашэння ад 28 кастрычніка, калі ён абвясціў, што прадстаўнікі гэтага спісу ўсё ж будуць працаваць у парламенцкай апазіцыі[7]. Скаргі Народнай петыцыі ў Адміністрацыйны Суд пераважна скасавалі рашэнне выбарчай камісіі. У выніку сем з васьмі скасаваных месцаў былі адноўленыя паводле вердыкту суддзі, даючы папулісцкай партыі 26 месцаў у сукупнасці.[8] Тым не менш, дванаццаць членаў Народнай петыцыі, якія трапілі ў парламент, у наступныя дні сышлі з партыі і обвясцілі сябе незалежнымі дэпутатамі.[9]
Пераназва
правіцьУ маі 2013 Хамдзі аль-Хашымі аднавіў рух пад новай назвай "Паток Любові" (al-Mahaba)[10][11].
Вынікі выбараў
правіць| Год выбараў | # Агульны лік галасоў | % падтрымала | # Колькасць мандатаў |
|---|---|---|---|
| Устаноўчы сход Туніса | |||
| 2011 | 273,362 | 6.74% | 26/217 |
| Асамблея прадстаўнікоў народа | |||
| 2014 | 40,826 | 1.20% | 2/217 |
Зноскі
- ↑ Ajmi, Sana (25 October 2011), People’s Petition for Freedom, Justice and Development, tunisia-live.net, retrieved 25 October 2011 Архівавана 7 лістапада 2017.
- ↑ а б Surprise Tunisian poll success for London-based millionaire
- ↑ а б Aridha Chaabia, "Popular Petition," Shocks Tunisian Politics Архівавана 29 кастрычніка 2011.
- ↑ а б Tunisian election springs surprises Архівавана 27 кастрычніка 2011.
- ↑ Tunisian elections: Al Aridha Chaabia party has some seats revoked
- ↑ Post election violence prompts curfew in Tunisia
- ↑ Al Aridha Chaabia Remaining Heads of Lists Refuse to Withdraw Архівавана 4 лістапада 2011.
- ↑ Aridha Chaabia’s Seats Reinstated Архівавана 20 кастрычніка 2017.
- ↑ http://www.tunisia-live.net/2011/11/12/a-wave-a-resignations-shakes-aridha-chaabia/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=a-wave-a-resignations-shakes-aridha-chaabia Архівавана 2 красавіка 2012.
- ↑ "Hechmi Hamdi annonce la création du "courant d'al-Mahaba"". Gnet. 22 May 2013.
- ↑ Cherif, Youssef (26 February 2014), "Democracy in the Making: Tunisia braces itself for its second free general elections", The Majalla, Архівавана з арыгінала 6 кастрычніка 2014, Праверана 21 снежня 2014