Паўстанне Ракацы

Паўста́нне Ра́кацы, Нацыянальна-вызваленчая вайна́ венгерскага народа — паўстанне ў Венгрыі на чале з сяміградскім князем Ферэнцам II Ракацы, якое адбывалася ў 1703—1711 гадах падчас змагання венграў з дамінаваннем Габсбургаў. У венгерскай і славацкай літаратуры часта апісваецца як апошняе паўстанне куруцаў.

Паўстанне Ракацы
Асноўны канфлікт: Антыгабсбургскія паўстанні ў Венгрыі
Сустрэча Ферэнца II Ракацы з Томашам Эсэм
Дата	1703—1711
Месца	Сяміграддзе
Вынік	перамога Габсбургаў
Праціўнікі
Княства Трансільванія Каралеўства Францыя нацыянальныя меншасці русіны славакі сербы замежныя добраахвотнікі літвіны беларуска-літоўскія татары малдаване валахі Габсбургская манархія раялісты Каралеўская Венгрыя Каралеўства Прусія
Камандуючыя
Ферэнц II Ракацы Леапольд I Габсбург
Сілы бакоў
~70 000 ~60 000
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ход паўстання

У чэрвені 1703 Ферэнц II Ракацы вярнуўся ў Венгрыю з эміграцыі ў Рэчы Паспалітай і падняў антыгабсбургскае паўстанне. Да 1705 паўстанцы занялі амаль усю тэрыторыю Венгрыі і Сяміграддзя. На той час сілы Ракацы налічвалі 31 полк пяхоты і 52 кавалерыйскія палкі. Сабраны ў 1707 годзе сойм абвясціў незалежнасць Венгрыі. У тым самым года аўстрыйцы сцягнулі на венгерскі фронт значныя сілы ў колькасці 45 пяхотных і 42 кавалерыйскіх палкоў.

3 жніўня 1708 адбылася бітва пад Трэнчынам, у якой венгры панеслі паражэнне, а ў кастрычніку страцілі крэпасці Сольнак і Шарашпатак. Паўстанне было здушана, войска распусцілася, а Ракацы 23 студзеня 1711 вярнуўся ў Рэч Паспалітую.

Гл. таксама

• Куруцы

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
• Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata, Wyd. Almapress. Warszawa 2004.