Пейке Кох

Пейке Кох (нідэрл. Pyke Koch, 15 ліпеня 1901, Беек (Уберген) — 27 кастрычніка 1991, Утрэхт) — нідэрландскі мастак, разам з Карэлам Вілінкам найвыдатнейшы прадстаўнік накірунку магічнага рэалізму ў Нідэрландах.

Пейке Кох
Дата нараджэння	15 ліпеня 1901(1901-07-15)[…]
Месца нараджэння	Ubbergen[d], правінцыя Гелдэрланд, Нідэрланды, Каралеўства Нідэрландаў
Дата смерці	27 кастрычніка 1991(1991-10-27)[…] (90 гадоў)
Месца смерці	Wassenaar[d], Паўднёвая Галандыя, Нідэрланды, Каралеўства Нідэрландаў
Грамадзянства	Каралеўства Нідэрландаў
Род дзейнасці	мастак, дызайнер, графічны дызайнер, дызайнер паштовых марак
Мастацкі кірунак	магічны рэалізм
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія і творчасць

З 1920 па 1927 год Пейке Кох вывучаў права ва Утрэхцкім універсітэце, але не завяршыў навучанне. Ён наведваў лекцыі і вывучаў кнігі па тэхніцы жывапісу, імкнучыся да тэхнічнай дасканаласці. Пазней ён жыў ва Утрэхце да самай смерці. У 1927 годзе ён выканаў сваю першую карціну і прыняў з ёй удзел у мастацкай выставе.

Кох быў адной з галоўных фігур накірунку магічнага рэалізму, які ўзнік у Нідэрландах у 1920-я гады. На яго аказаў моцны ўплыў сюррэалізм, а таксама нямецкія кінафільмы 1920-х і 1930-х гадоў. Падчас падарожжа ў Італію на яго зрабілі моцнае ўражанне працы як старых майстроў, П’ера дэла Франчэска і Мантэньі, так і сучасных, Джына Северыні і Джорджа дэ Кірыка. У пачатку 1930-х гадоў ён піша ў асноўным партрэты і пейзажы, хаця на яго карцінах, якія выклікаюць крытыку, з’яўляюцца таксама прастытуткі і госці свят.

З 1938 па 1940 год Кох падарожнічае па Італіі, дзе набывае сімпатыю да фашызму. Пра яго «Аўтапартрэт з чорнай павязкай» (1937) крытыка часта адклікалася як пра твор з нацысцкай сімволікай, хаця мастак заўсёды гэта адмаўляў. Ва Утрэхце ён быў чальцом цячэння Вердынаса, у 1940 годзе ў поўным складзе прынятага ў Нацыянал-сацыялістычны рух (нідэрл. Nationaal-Socialistische Beweging, НСД), гэта значыць тэхнічна ён быў чальцом нацысцкай партыі. У студзені 1941 года ў складзе дэлегацыі мастакоў ён здзейсніў паездку ў Берлін, дзе, у прыватнасці, сустракаўся з Гебельсам. Па ўласным прызнанні мастака, вярнуўшыся, ён расчараваўся ў нацыянал-сацыялізме. У красавіку 1941 гады ён выйшаў з НСД. Яшчэ ў 1942 годзе ён прадаваў працы акупацыйнаму ўраду, а ў 1943 годзе выйшла серыя створаных ім паштовых марак, але аб актыўнай падтрымцы ўрада не ішло і гаворкі. У апошнія гады акупацыі Кох ствараў толькі творы невялікага памеру, у асноўным нацюрморты і карціны зорнага неба. У 1949 годзе Кох прыняў удзел у венецыянскім біенале, але ў 1950 годзе яму было праз супрацоўніцтва з акупацыйным рэжымам забаронена выстаўляцца на працягу года.