Правамо́цтва — прадугледжаная законам магчымасць удзельніка праваадносін ажыццяўляць пэўныя дзеянні або патрабаваць вядомых дзеянняў ад іншага ўдзельніка гэтых праваадносін. Рэальнасць правамоцтва гарантуецца дзяржавай; пры невыкананні асобай сваіх абавязкаў правамоцны бок можа звярнуцца ў суд, арбітражны суд або іншы дзяржаўны орган для абароны свайго права.

Літаратура

правіць