Пружанская чыгунка
Пружа́нская чыгу́нка — вузкакалейная 600-міліметровая траса з Пружанаў да Лінова, якая існавала ў першай палове XX стагоддзя. Працягласць 13 км.
Збудаваная ў 1915 годзе падчас нямецкай акупацыі. Стала часткай вялізнай сеткі вузкакалеек працягласцю 325 кіламетраў скрозь Белавежскую пушчу, прызначанае для вывазу вырубленага лесу і забітых жывёл.
За польскім часам належала PKP, даходзіла да Камянюкаў (да 1922 года гэтая галіна большай часткай разабраная)[1]. Праз Семянчу, Слабудку і фальварак Ізабелін злучала горада са станцыяй Лінова (цяпер Аранчыцы) на чыгунцы Брэст—Баранавічы. Па ёй хадзіў маленькі цягнік з чатырох вагонаў.
Па ўварванні Саветаў цягнік хадзіў ад ваеннага мястэчка Слабудка да Пружанаў. Расклад быў адвольны: «машыніст мог спыніцца на любым хутары, схадзіць да знаёмай, выпіць паўжбану малака, вярнуцца і ехаць далей»[1].
Зруйнаваная на пачатку 40-х гадоў, верагодна з пачаткам нямецкага ўварвання. У 1940—41 гадах вяліся працы па збудаванні паўнафарматнай 750-міліметровае чыгункі Паўлавічы—Пружаны—Белавежа, аднак з пачаткам вайны будоўля спыненая і не ўзнавілася[2].
Зноскі
- ↑ а б ВЛ80, Зиновьев Д.. 241. Оранчицы — Пружаны (руск.). Энциклопедия ўзкоколейных железных дорог бывшего СССР «Младший Брат». Дмитрий Зиновьев.
- ↑ Начатые строительством и заброшенные железные дороги (руск.). Паровоз ИС — Steam engine IS (23 лістапада 2011).
Літаратура правіць
- Ирина Гавако. Пружаны узкоколейные остались только в истории(руск.) // Газета для вас. — 15 кастрычніка 2010.(недаступная спасылка)