Роберт (граф дэ Мартэн)

Роберт, граф дэ Мартэн (англ.: Robert, Count of Mortain; каля 1031 — 8 снежня 1095) — адзін з паплечнікаў і брат Вільгельма Заваёўніка ад адной маці, актыўны ўдзельнік нармандскага заваявання Англіі і 1-ы граф Корнуал (з 1066 г.).

Роберт
Роберт дэ Мартэн разам з Вільгельмам Заваёўнікам і Адо, біскупам Баё. Фрагмент дывана з Баё
Граф Корнуал 1072 — 1090
Нараджэнне	1031 Нармандыя, Францыя
Смерць	8 снежня 1090(1090-12-08)[…] ці 8 снежня 1095 Нармандыя, Францыя
Месца пахавання	Grestain Abbey[d]
Бацька	Herluin de Conteville[d]
Маці	Герлева[d]
Жонка	Мацільда дэ Мантгомеры[d] і Almodis (?)[d]
Дзеці	William, Count of Mortain[d], Denise de Mortain[d], Эма дэ Мартэн[d] і Agnes de Mortain[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Роберт быў малодшым сынам Херлевы, першай, неафіцыйнай жонкі Роберта II, герцага Нармандыі, і Херлуіна дэ Кантэвіля, аднаго з ніжненармандскіх рыцараў. Такім чынам, Роберт даводзіўся Вільгельму Заваёўніку братам ад адной маці і поўнародным братам Адо, біскупу Баё. У 1055 годзе Вільгельм перадаў Роберту графства Мартэн, размешчанае на поўдзень ад Катантэна, якое гістарычна з’яўлялася апанажам для малодшых сваякоў герцагаў Нармандыі.

У 1066 годзе Роберт удзельнічаў у знакамітым савеце нармандскіх баронаў у Лільбане, на якім герцаг Вільгельм атрымаў ухваленне сваго плану арганізаваць уварванне ў Англію з мэтай набыцця англійскай кароны. Для гэтай экспедыцыі Роберт падаў 120 суднаў і стаў адным з лідараў нармандскай арміі. Ён прымаў актыўны ўдзел у бітве пры Гастынгсе і наступным заваяванні краіны нармандцамі. Неўзабаве пасля сваёй каранацыі англійскім каралём Вільгельм I падаў свайму малодшаму брату тытул графа Корнуала і вялікія зямельныя ўладанні ў паўднёва-заходняй і сярэдняй Англіі. У Корнуале Рабер заснаваў замак Лонсестан, які стаў яго рэзідэнцыяй. Паводле ацэнак, зробленых на аснове звестак «Кнігі Страшнага суда», Роберт атрымаў 793 маёнткі, з якіх большасць знаходзілася ў Корнуале, але таксама ў Іаркшыры, Нартгемптаншыры, Дэваншыры, Дорсеце, Сусексе і яшчэ парадку дзесяці графствах. Акрамя таго граф атрымаў горад-порт Певенсі на паўднёва-ўсходнім узбярэжжы Англіі. Падчас кампаніі 1069—1070 гадоў («Спусташэнне Севера») Роберт узначальваў дапаможныя часткі нармандскай арміі, якія блакіравалі у раёне вусця Хамбера дацкаму флоту подступы да асноўнага тэатра баявых дзеянняў у Іаркшыры.

Роберт захаваў сімпатыю караля Вільгельма I да самай яго смерці. Незадоўга да скону караля, ён пераканаў яго прабачыць іх брата Адо, біскупа Баё, які больш за чатыры гады знаходзіўся ў турме. Пасля смерці Вільгельма Заваёўніка Роберт разам з Адо ўзначалілі паўстанне англійскіх магнатаў у 1088 годзе супраць Вільгельма II Руфуса з мэтай узвядзення на прастол нармандскага герцага Роберта Куртгёза. Падчас паўстання, з красавіка па чэрвень 1088 года, граф дэ Мартэн абараняў крэпасць Певенсі ад войскаў караля, аднак быў вымушаны падпарадкавацца і прынесці клятву вернасці Вільгельму II.

Роберт быў жанаты з Мацільдай, дачкой Роджэра дэ Мантгомеры, 1-га графа Шрусберы. Яны мелі некалькіх дзяцей, сярод якіх старэйшым быў Вільгельм, які стаў спадчыннікам свайго бацькі ў нармандскіх і англійскіх ленах у 1095 годзе, а таксама Эма, якая стала жонкай Гіёма IV, графа Тулузы. Роберт дэ Мартэн сканаў 8 снежня 1095 года і быў пахаваны ў манастыры Святога Грэстана ў Нармандыі.

Літаратура

• The Complete Peerage
• Stenton, F. Anglo-Saxon England. — Oxford, 1971

Спасылкі

• Графы дэ Мартэн Архівавана 8 мая 2008.
• Роберт, граф дэ Мартэн Архівавана 16 кастрычніка 2006.

Папярэднік Новая адукацыя	граф Корнуал 1072 — 1095	Пераемнік Вільгельм
Папярэднік Вільгельм Варлен	граф дэ Мартэн 1049 — 1095