Савецкія ваенныя спецыялісты ў Паўночным і Паўднёвым Емене
Савецкія ваенныя спецыялісты ў Паўночным і Паўднёвым Емене — кантынгенты савецкіх вайскоўцаў у Еменскай Арабскай Рэспубліцы (Паўночны Емен) і Народнай Дэмакратычнай Рэспубліцы Емен (Паўднёвы Емен), якія аказвалі падтрымку ў ваенным будаўніцтве.
| Савецкія ваенныя спецыялісты ў Паўночным і Паўднёвым Емене | |
|---|---|
| Гады існавання | з 1962 (поўнач) / 1967 (поўдзень) па 1991 |
| Краіна |
 СССР |
| Тып | ваенспецы і ваенныя саветнікі |
| Колькасць | 8545 чалавек за ўвесь час |
| Дыслакацыя |
 Еменская Арабская Рэспубліка НДР Емен |
| Удзел у | Грамадзянская вайна ў Паўночным Емене |
Паўночны Емен
правіцьУ 1962 годзе ў Еменскім Мутавакілійскім Каралеўстве разгарнулася грамадзянская вайна. Апазіцыя выступала супраць манархіі, была арыентавана на сацыялізм і неадкладна абвясціла краіну Еменскай Арабскай Рэспублікай. Спачатку яе падтрымаў Егіпет, а затым далучыўся Савецкі Саюз. Да 1963 года ў «гарачай кропцы» налічвалася 547 савецкіх ваенных спецыялістаў. Пасля (аж да 1991 года) па лініі Міністэрства абароны СССР тут пабывалі 4300 вайскоўцаў. Пераважалі афіцэры — 3300 чалавек, але прысутнічалі і вайскоўцы тэрміновай службы (звыш 200), а таксама вольнанаёмныя рабочыя і служачыя. Іх перакідка выраблялася па маршруце: Крывы Рог — Сімферопаль — Анкара — Нікасія — Каір — Сана. Усе палёты ў мэтах бяспекі ажыццяўляліся толькі ноччу. Звычайная загрузка самалёта Ан-12 складала ад 4 да 12 т боепрыпасаў або 60—70 чалавек (егіпцян). Самалёты мелі апазнавальныя знакі егіпецкіх ВПС. Лётчыкам у паветры забаранялася выходзіць на любую радыёсувязь.
Паводле Аляксея Баранава, савецкія страты склалі: 1 саветнік і 8 чалавек экіпажа аднаго з самалётаў, які пацярпеў аварыю пры ўзлёце.
Па звестках Рыгора Крывашэева загінулі толькі два лётчыкі[1].
Паўднёвы Емен
правіцьУ 1967 годзе Паўднёвы Емен атрымаў незалежнасць ад Вялікабрытаніі. У новую краіну неадкладна былі накіраваныя савецкія вайскоўцы. Да 1991 года іх агульная колькасць складала 5245, прычым тэрміновых службоўцаў было таксама няшмат — 213, а вольнанаёмных — амаль 1500.
Крыніцы
правіць- ↑ Россия и СССР в войнах XX века. Книга потерь // Г.Ф. Кривошеев, В.М. Андроников, П.Д. Буриков и др. — М. : Вече, 2010.— 624.
Літаратура
правіць- Сражения, изменившие ход истории: 1945-2004 / А.В. Баранов [и др.]. - Саратов : Лицей, 2005 (ГУП Сарат. полигр. комб.). - 558 с. : ил., табл.; 22 см. - (Эпохи и люди: диалог цивилизаций).; ISBN 5-8053-0358-2 (в пер.)