Савецкі раён (Гомель)

Раён Гомеля

Савецкі раён (руск.: Советский район) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка (гарадскі раён) у складзе горада Гомеля. Размешчаны ў заходняй частцы Гомеля. Заснаваны ў 1973 годзе.

Савецкі раён
Краіна
Статус гарадскі раён
Уваходзіць у Гомель
Дата ўтварэння 1973
Глава адміністрацыі Сяргей Анатолевіч Радзюк
Плошча 5 100 км²
Савецкі раён на карце
Тэлефонны код +375 232
Код аўтам. нумароў 3
Афіцыйны сайт
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Плошча больш за 5100 гектараў. Насельніцтва больш за 177000 чалавек (1999 год), што складае 37 % усяго насельніцтва.

Асноўныя вуліцы раёна — Рэчыцкая шаша, вуліца Барыкіна, праспект Кастрычніка і працяглая ўздоўж усяго раёна вуліца Багдана Хмяльніцкага.

У раёне 196 вуліц. Працягласць дарог — 172 км. Плошча зялёнай зоны — 671,1 гектара; 3 паркі і 22 скверы. Буйнейшы вадаём (акрамя ракі Сож) — Любенскае возера. Буйнейшыя прамысловыя прадпрыемствы раёна: ААА «Гомельскі хімічны завод», ААТ «Гомельскі ліцейны завод „Цэнтраліт“», ЗАА «Гомельскі вагонабудаўнічы завод», ААА «Гомельскі завод пускавых рухавікоў імя П. К. Панамарэнка».

Гісторыя

правіць

Тэрыторыю за палатном Лібава-Роменскай чыгункі пачалі забудоўваць яшчэ ў канцы XIX ст., але аблічча раёна станам на 2025 год пачало фармавацца за некалькі дзесяцігоддзяў да 1973 года. Пасля заканчэння Другой Сусветнай вайны, з погляду на планы перспектыўнага развіцця Гомеля, прынялі рашэнне ператварыць вуліцу Будзённага (цяпер — Барыкіна) і Батарэйную (цяпер — Багдана Хмяльніцкага) у галоўныя вуліцы заходняй часткі Гомеля.

У 1962 годзе прынялі рашэнне стварыць на захадзе Гомеля прамысловую зону. Таксама ў 1960-я гады створаны такія прадпрыемствы як «Хімзавод», «Радыёзавод», «Цэнтраліт». Паралельна пачалася пабудова панэльных мікрараёнаў для працаўнікоў гэтых заводаў. Адкрываецца першая вышэйшая навучальная ўстанова ў раёне — факультэт Маскоўскага кааператыўнага інстытута (цяпер — Беларускі гандлёва-эканамічны ўніверсітэт спажывецкай кааперацыі). У гэты час пачынае фарміравацца будуючы Рэчыцкі праспект (тады Рэчыцкая шаша). Да раёна далучаюць пасёлкі Сонечны і Паўлава, вёску Падгорную.

Да 1973 года, калі Вярхоўны Савет БССР прыняў рашэнне стварыць новы раён, паспелі пабудавацца заводы «Гандлёвага абсталявання», Пускавых рухавікоў, Электрамеханічны, а таксама фабрыкі «Красная звезда» і «Прагрэс».[1] Таксама ў 1970-я гады ў раёне з’явіўся Кааператыўны інстытут, Палац культуры Хімзавода, кінатэатры Кастрычнік і Ракета (як кінатэатр станам на 2025 год ужо не працуе). Да раёна далучана вёска Ляшчынец.

У 1980-я гады запускаюць Малаказавод і ЦЭЦ-2, у Савецкім раёне будуюць новы галоўны корпус для рэарганізаванага Політэхнічнага ўніверсітэта[2] (цяпер — Гомельскі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт імя П. В. Сухога)[3]. У 1983 годзе да раёна далучаны пасёлак Спутнік Міра.

У 1990-я гады ідзе забудова ўздоўж Рэчыцкай шашы — мікрараёнаў № 50, 51, 52. Тым самым часам у Гомеля з’явіўся мікрараён-спадарожнік з індывідуальнай забудовай «Прыбар-Заходні», ён размясціўся за 10 км на захад ад Гомеля на тэрыторыі вёскі Прыбар, і адміністратыўна быў далучаны да Савецкага раёна.[4]

У 2000-я гады да раёна далучаюць вёску Давыдаўка.

У сярэдзіне 2010-х пачынаюць забудову мікрараёна № 59 «Шведская Горка».[5]

Галерэя

правіць

Крыніцы

правіць
  1. belkagomel.by. Советскому 50. История самого молодого района Гомеля (часть 1) (руск.) (7 жніўня 2023). Праверана 16 сакавіка 2025.
  2. Гомельский государственный технический университет имени П.О.Сухого | Гомельский государственный технический университет имени П.О.Сухого. www.gstu.by. Праверана 22 сакавіка 2025.
  3. belkagomel.by. Советскому 50. История самого молодого района Гомеля (часть 2) (руск.) (8 снежня 2023). Праверана 16 сакавіка 2025.
  4. сегодня, СБ-Беларусь. В пригородном микрорайоне Гомеля нашелся пустующий жилой квартал (руск.). www.sb.by (19 лістапада 2014). Праверана 16 сакавіка 2025.
  5. В Гомеле началось строительство микрорайона "Шведская горка" (руск.). Новости Гомеля. Праверана 16 сакавіка 2025.

Літаратура

правіць
  • Гомель. Энциклопедический справочник. — Мн.: БелСэ, 1991. — 527 с.

Спасылкі

правіць