Соф'я Мялецкая, у першым шлюбе Алелькавіч, у другім шлюбе Хадкевіч (1566 — 1619, Крэцінга, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая) — жонка князя Яна Сямёна Алелькавіча-Слуцкага (пам. 1592), а потым вялікага гетмана літоўскага Яна Караля Хадкевіча (15611621)[3].

Соф'я Мялецкая
Соф'я Мялецкая
Грыф
Грыф
Нараджэнне 1566 ці 1586[1]
  • Каралеўства Польскае[d]
Смерць 1619 ці 1618[1]
Месца пахавання
Род Мялецкія[d]
Бацька Мікалай Мялецкі[d]
Маці Альжбета з Радзівілаў
Муж Ян Сямён Алелькавіч і Ян Караль Хадкевіч
Дзеці Геранім Хрызастом Хадкевіч[d], Ганна Схаластыка з Хадкевічаў[d][2] і Ян Казімір Хадкевіч[d]

Біяграфія правіць

Паходжанне правіць

Дачка ваяводы падольскага  (руск.) і гетмана вялікага кароннага Мікалая Мялецкага  (руск.) і яго жонкі Альжбеты з Радзівілаў, дачкі Мікалая Радзівіла Чорнага. Мела сястру Катажыну.

Сям'я правіць

Першым шлюбам у 1586 годзе пабралася з князем Янам Сямёнам Алелькавічам (пам. 1592), дзеці памерлі ў маленстве.

Другім шлюбам у 1593 годзе пабралася з вялікім гетманам літоўскім Янам Каралем Хадкевічам (15611621). У шлюбе нарадзілася двое дзяцей[4]:

Смерць і пахаванне правіць

 
Труна Соф'і Хадкевіч

Памёрла ў сядзібе  (літ.) ў Крацінзе. Пахавана 4 ліпеня 1619 года ў Царкве пры Францысканскім манастыры  (бел. (тар.)) ў Крацінзе[5]. Падчас пахавальнай пропаведзі ў царкве выступіў вядомы прапаведнік-бернардзінец Андрэй Грондскі. Пазней пропаведзь апублікавала езуіцкая друкарня ў Вільні[6].

У мастацтве правіць

Вядомы партрэт Соф'і Мялецкай, які захоўваецца ў Касцёле Звеставання Найсвяцейшай Панны Марыі  (бел. (тар.)) ў Крацінзе.

Зноскі

  1. а б https://wikidata-externalid-url.toolforge.org/?p=1207&url_prefix=http://nukat.edu.pl/aut/&id=n2013167312
  2. Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыіМн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 56. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
  3. Genealogia dynastyczna(недаступная спасылка). Genealogia.grocholski.pl. Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 25 лютага 2016.
  4. Zofia Mielecka h. Gryf (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego). Sejm-wielki.pl. Праверана 25 лютага 2016.
  5. Petras Ruškys. Kretinga ir jos vienuolynas. — Šv. Pranciškaus varpelis, 1923. — Nr. 2. — P. 23
  6. Liudvikas Jucevičius  (руск.). Mokyti žemaičiai. — Vilnius, 1975. — P. 71

Літаратура правіць

  • Polski Słownik Biograficzny t. 3 s. 37
  • Motiejus Wołonczewskis. Żemajtiu wiskupiste. — Wilniuje, 1848. — D. 2. — P. 92-93
  • Julius Kanarskas  (літ.). Kretinga: praeities skraistę praskleidus. — Kretinga (Klaipėda: Druka), 2009. — P. 31-34