Соф’я Мялецкая
Соф'я Мялецкая, у першым шлюбе Алелькавіч, у другім шлюбе Хадкевіч (1566 — 1619, Крэцінга, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая) — жонка князя Яна Сямёна Алелькавіча-Слуцкага (пам. 1592), а потым вялікага гетмана літоўскага Яна Караля Хадкевіча (1561—1621)[5].
| Соф'я Мялецкая | |
|---|---|
| Соф'я Мялецкая | |
._%D0%A1%D0%BE%D1%84%E2%80%99%D1%8F_%D0%A5%D0%B0%D0%B4%D0%BA%D0%B5%D0%B2%D1%96%D1%87_(%D0%9C%D1%8F%D0%BB%D0%B5%D1%86%D0%BA%D0%B0%D1%8F)_(XVII).jpg) | |
 Грыф | |
| Нараджэнне |
каля 1567[1]
|
| Смерць |
11 мая 1619[1] |
| Месца пахавання | |
| Род | Мялецкія[d] |
| Бацька | Мікалай Мялецкі[d][2] |
| Маці | Альжбета з Радзівілаў[2] |
| Муж | Ян Сямён Алелькавіч[3] і Ян Караль Хадкевіч[1] |
| Дзеці | Геранім Хрызастом Хадкевіч[d], Ганна Схаластыка з Хадкевічаў[d][4], Ян Казімір Хадкевіч[d] і Н з Алелькавічаў[d] |
Біяграфія
правіцьПаходжанне
правіцьДачка ваяводы падольскага і гетмана вялікага кароннага Мікалая Мялецкага і яго жонкі Альжбеты з Радзівілаў, дачкі Мікалая Радзівіла Чорнага. Мела сястру Катажыну.
Сям'я
правіцьПершым шлюбам у 1586 годзе пабралася з князем Янам Сямёнам Алелькавічам (пам. 1592), дзеці памерлі ў маленстве.
Другім шлюбам у 1593 годзе пабралася з вялікім гетманам літоўскім Янам Каралем Хадкевічам (1561—1621). У шлюбе нарадзілася двое дзяцей[6]:
- Геранім Хрызастом Хадкевіч (1598—1614) — у шлюб не ўступаў
- Ганна Схаластыка Хадкевіч(1604—1625), жонка Яна Станіслава Сапегі.
Смерць і пахаванне
правіць
Памёрла ў сядзібе ў Крацінзе. Пахавана 4 ліпеня 1619 года ў Царкве пры Францысканскім манастыры ў Крацінзе[7]. Падчас пахавальнай пропаведзі ў царкве выступіў вядомы прапаведнік-бернардзінец Андрэй Грондскі. Пазней пропаведзь апублікавала езуіцкая друкарня ў Вільні[8].
У мастацтве
правіцьВядомы партрэт Соф'і Мялецкай, які захоўваецца ў Касцёле Звеставання Найсвяцейшай Панны Марыі ў Крацінзе.
Зноскі
- ↑ а б в г Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 335.
- ↑ а б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 334.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 334–335.
- ↑ Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 56. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ↑ Genealogia dynastyczna(недаступная спасылка). Genealogia.grocholski.pl. Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 25 лютага 2016.
- ↑ Zofia Mielecka h. Gryf (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego). Sejm-wielki.pl. Праверана 25 лютага 2016.
- ↑ Petras Ruškys. Kretinga ir jos vienuolynas. — Šv. Pranciškaus varpelis, 1923. — Nr. 2. — P. 23
- ↑ Liudvikas Jucevičius. Mokyti žemaičiai. — Vilnius, 1975. — P. 71
Літаратура
правіць- Polski Słownik Biograficzny t. 3 s. 37
- Motiejus Wołonczewskis. Żemajtiu wiskupiste. — Wilniuje, 1848. — D. 2. — P. 92-93
- Julius Kanarskas. Kretinga: praeities skraistę praskleidus. — Kretinga (Klaipėda: Druka), 2009. — P. 31-34