Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандуючага
Ста́ўка Вярхо́ўнага Галоўнакама́ндуючага (СВГ, Стаўка) — орган вышэйшага палявога кіравання войскам і месцазнаходжанне вярхоўнага галоўнакамандуючага ўзброенымі сіламі Расіі на тэатры баявых дзеянняў пад час Першай сусветнай вайны 1914—1918 гг.
| Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандуючага, СВГ, Стаўка, Царская стаўка. | |
|---|---|
 | |
| Гады існавання | ліпень 1914 года — 16 сакавіка 1918 года. |
| Краіна |
 Расійская імперыя |
| Падпарадкаванне | Вярхоўнаму галоўнакамандуючаму |
| Уваходзіць у | Узброеныя сілы Расійскай імперыі. |
| Тып | орган ваеннага кіравання |
| Складаецца з | упраўленні, штаб, канцылярыі, аддзелы, аддзяленні і гэтак далей |
| Функцыя | кіраўніцтва абаронай |
| Колькасць | звыш 2 000 чалавек. |
| Дыслакацыя | Баранавічы, Магілёў, Арол, Расійская імперыя. |
| Удзел у | Першая сусветная вайна 1914—1918. |
Ад пачатку вайны знаходзілася ў Баранавічах, ад 8(21) жніўня 1915 да 25 лютага 1918 — у Магілёве[1], пасля ў Арле. 16 сакавіка 1918 Стаўка была ліквідавана.
Напачатку войны ў СВГ налічвалася 9 генералаў, 36 афіцэраў, 12 ваенных чыноўнікаў і 125 салдат. Падчас вайны склад Стаўкі значна пашырыўся і да 1 (14) лістапада 1917 года ў яе ўваходзіла 15 упраўленняў, 3 канцылярыі і 2 камітэты (усяго звыш 2 000 генералаў, афіцэраў, чыноўнікаў і салдат).
Зноскі
- ↑ Магілёў, XX стагоддзе. Такая блізкая і такая невядомая гісторыя… Архівавана 4 сакавіка 2016.
СпасылкіПравіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандуючага
