Сэнкэвычыўка

Сянкевічыўка ці Сэнкэвычыўка (укр.: Сенкевичівка) — пасёлак гарадскога тыпу у Валынскай вобласці Украіны.

Пасёлак гарадскога тыпу Сэнкэвычыўка укр.: Сенкевичівка Краіна Украіна Вобласць Валынская вобласць Раён Гарохіўскі раён Каардынаты 50°31′45″ пн. ш. 25°02′18″ у. д. Першая згадка 1924 ПГТ з 1959 Плошча 2,34 км² Насельніцтва 1250 чалавек (2018) Шчыльнасць 576 чал./км² Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код +380-3379 Паштовы індэкс 45750 КААТУУ 0720855700 Сэнкэвычыўка на карце Украіны ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Знаходзіцца за 5 км ад аўтадарогі Львоў - Луцк, аднайменная чыгуначная станцыя. Адлегласць да раённага цэнта - 25 км, да абласнога цэнтра - 40 км.

Гісторыя

Заснавана ў 1924 p. Паселішча ўзнікла на месцы больш старой "калоніі" пад назвай Будкі Губінскія пасля пабудовы станцыі на новай чыгунцы паміж Луцкам і Львовам, вакол якой засяродзіліся розныя склады. Вёска Будкі Губінскія мае больш даўнюю гісторыю: яна была заснавана ў канцы XVIII ст., калі мясцовы землеўладальнік - шляхціц Сянкевіч - распрадаў свае землі каланістам (чэхам, палякам і немцам), якія і заснавалі тут сваю калонію. Паводле падання, назва Будкі Губінскія паходзіць ад таго, што першыя перасяленцы будавалі для сябе часовае жытло ("будкі") ва ўтульным нізінным месцы (цяперашняя вул. Будкі).

У перыяд знаходжання ў складзе Польшчы (1924-1939 гг.) вёска развівалася як цэнтр гандлю і дробнай прамысловасці. Каля станцыі пачалі сяліцца купцы, якія скуплялі сельскагаспадарчую прадукцыю і адпраўлялі яе па чыгунцы да Варшавы, Кракава, Лодзі і іншых буйных гарадоў. Тут адбываліся штотыднёвыя кірмашы, а сяляне з навакольных вёсак прыходзілі наймацца на працу на млын і цагляныя заводы. З тых часоў у мястэчку засталося некалькі збудаванняў. Асобнай увагі заслугоўвае будынак чыгуначнага вакзала, узведзены па тыпавому для таго часу плану (падобныя збудаванні ёсць і на іншых станцыях на чыгунцы Львоў - Луцк), акрамя адной дэталі — другі паверх тут з'яўляецца жылым.

У міжваенны перыяд акрамя украінцаў у мястэчку пражывалі шматлікія абшчыны іншых нацыянальнасцяў (палякі, чэхі, габрэі). Большасць чэхаў вярнулася на радзіму ў канцы 1940-х гг. 19 верасня 1939 г. у мястэчка ўступілі войскі Чырвонай Арміі. З першым прыходам савецкай улады супраць жыхароў пасёлка пачаліся рэпрэсіі - арышты і дэпартацыі ў Сібір. Да 1959 г. пасёлак быў цэнтрам аднайменнага раёна.