Сіна-тыбецкія мовы
Сіна-тыбецкія мовы (раней называліся таксама кітайска-тыбецкімі) — буйная моўная сям'я, распаўсюджаная ва Усходняй, Паўднёва-Усходняй і Паўднёвай Азіі. Аб'ядноўвае каля 300 моў. Агульная колькасць носбітаў гэтых моў складае не менш за 1,2 млрд чалавек, такім чынам, па колькасці носбітаў дадзеная сям'я займае другое месца ў свеце пасля індаеўрапейскай.
| Сіна-тыбецкая | |
|---|---|
 | |
| Таксон | сям'я |
| Статус | агульнапрызнаная |
| Арэал |
 Паўднёва-Усходняя, Усходняя, Паўднёвая Азія |
| Колькасць носьбітаў | 1,2 млрд |
| Класіфікацыя | |
| Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
| Сіна-каўказская макрасям'я (гіпотэза) | |
| Склад | |
| кітайскія, тыбета-бірманскія | |
| Час падзелу | сяр. 5 тыс. да н.э. |
| Працэнт супадзенняў | 18% |
| Коды моўнай групы | |
| ДАСТ 7.75–97 | сит 601 |
| ISO 639-2 | sit |
| ISO 639-5 | sit |
Сіна-тыбецкая сям'я падзяляецца на дзве падсям'і - кітайскую (сініцкую), якая складаецца з некалькіх кітайскіх моў (традыцыйна названых дыялектамі), у тым ліку дунганскай мовы і мовы бай, і тыбета-бірманскай (усе астатнія мовы). Колькасць носбітаў кітайскіх моў перавышае 1 млрд чалавек.
Бібліяграфія правіць
- Benedict P. K. Sino-Tibetan: A conspectus. J. A. Matisoff (Ed.). Cambridge: The University Press, 1972. ISBN 0-521-08175-0.
- Coblin W. S. A Sinologist’s Handlist of Sino-Tibetan Lexical Comparisons. Monumenta Serica Monograph Series 18. Nettetal: Steyler Verlag, 1986. ISBN 3-87787-208-5
- Shafer R. Introduction to Sino-Tibetan (Part 1-5). Wiesbaden: Otto Harrassowitz, 1966—1974.
- Thurgood G., LaPolla R.J. (Eds.) Sino-Tibetan Languages. Routledge, 2002. ISBN 0-7007-1129-5