Шарль Марыс дэ Талейран-Перыгор

(Пасля перасылкі з Талейран)

Шарль Марыс дэ Талейран-Перыгор[8] (фр.: Charles Maurice de Talleyrand-Périgord; 2 лютага 1754 — 17 мая 1838) — французскі палітык і дыпламат, які займаў пасаду міністра замежных спраў пры трох рэжымах, пачынаючы з Дырэкторыі і канчаючы ўрадам Луі-Філіпа. Вядомы майстар палітычнай інтрыгі. Бискуп Ацёнскі (з 2 лістапада 1788 г па 13 красавіка 1791). Імя «Талейран» зрабілася ледзь не намінальным для пазначэння хітрасці, спрыту і беспрынцыповасці.

Шарль Марыс дэ Талейран-Перыгор
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
9 ліпеня 1789 — 30 верасня 1791
кіраўнік урада Францыі[d]
9 ліпеня 1815 — 26 верасня 1815
Пераемнік Арман-Эмануэль дзю Плесі Рышэльё
міністр замежных спраў Францыі
9 ліпеня 1815 — 26 верасня 1815
Папярэднік Louis Pierre Edouard, Baron Bignon[d]
Пераемнік Арман-Эмануэль дзю Плесі Рышэльё
Roman Catholic Bishop of Autun[d]
2 лістапада 1788 — 13 красавіка 1791
Дыяцэзія Ацёнская дыяцэзія[d]
Папярэднік Yves-Alexandre de Marbeuf[d]
Пераемнік Gabriel François Moreau[d]
Нараджэнне 2 лютага 1754(1754-02-02)[1][2], 13 лютага 1754(1754-02-13)[3] ці 1754
Смерць 17 мая 1838(1838-05-17)[1][4][…] ці 1838
Месца пахавання
Род House of Talleyrand-Périgord[d]
Бацька Шарль-Даніэль дэ Тайлеран-Перыгор[d]
Маці Alexandrine Victoire Eléonore Damas[d][5]
Жонка Кацярына Гран[d]
Дзеці Шарль Жазеф дэ Флао[d], Жазэфіна-Паўліна дэ Талейран-Перыгор[d] і Эжэн Дэлакруа
Веравызнанне Каталіцкая Царква[6]
Партыя
Член у
Адукацыя
Дзейнасць палітык, дыпламат, каталіцкі святар, пісьменнік, каталіцкі біскуп
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
ордэн Святога апостала Андрэя Першазванага кавалер Ордэна Святога Аляксандра Неўскага ордэн Святой Ганны I ступені Вялікі крыж ордэна Святога Іосіфа рыцар ордэна Залатога руна Order of Saint Stephen of Hungary Order of Leopold кавалер Вялікага крыжа ордэна Ганаровага легіёна ордэн Слана Вялікі крыж ордэна Збавіцеля Grand Cross of the Order of the Immaculate Conception of Vila Viçosa Order of the Rue Crown ордэн Святога Губерта ордэн Чорнага арла ордэн Чырвонага арла ордэн Святога Януарыя ордэн Святога Фердынанда за заслугі Knight of the Order of the Holy Spirit Order of Ludwig I Knight of the Order of Saint-Michel Ордэн Льва і Сонца
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Стары парадак правіць

Талейран нарадзіўся 2 лютага 1754 г. у Парыжы, у шляхетнай, але небагатай арыстакратычнай сям’і Шарля Даніэля дэ Талейран-Перыгор (1734—1788). Продкі будучага дыпламата паходзілі ад Адальберта Перыгорскага, васала Гуга Капета. Дзядзька Талейрана, Аляксандр Анжалік дэ Талейран-Перыгор, быў у свой час архібіскупам Рэймскім, затым кардыналам і архібіскупам Парыжскім. Найшчасныя гады дзяцінства, па ўспамінах, Талейран правёў у сядзібе сваёй прабабкі, графіні Рашэшуар-Мантэмар, унучкі Кальбер.

Меркавана, траўма нагі перашкодзіла хлопчыку паступіць на вайсковую службу. Бацькі вырашылі скіраваць сына на царкоўную сцяжыну, верагодна, у надзеі зрабіць яго біскупам і захаваць пад уплывам сям’і Талейранаў біскупства Ацён. Шарль Марыс паступіў у калегію д’Аркур у Парыжы, затым вучыўся ў семінарыі Сен-Сюльпіс (1770—1773) і ў Сарбоне. Атрымаў ступень ліцэнцыята па тэалогіі. У 1779 г. Талейран быў пасвечаны ў святары.

У 1780 годзе Талейран становіцца Генеральным агентам Галіканскай (французскай) царквы пры двары. На працягу пяці гадоў ён сумесна з Раймонам дэ Буажэлонам, архібіскупам Ахенскім, ведаў маёмасцю і фінансамі Галіканскай царквы. У 1788 г. Талейран стаў біскупам Ацёнскім.

Зноскі

  1. а б Charles, Maurice De Talleyrand-Périgord Prince De Bénévent / Assemblée nationale
  2. а б в Archivio Storico Ricordi — 1808.
  3. Charles-Maurice Talleyrand-pÉrigord
  4. Charles-Maurice de Talleyrand, prince de Benevent // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  5. Pas L. v. Genealogics — 2003.
  6. Catholic-Hierarchy.orgUSA: 1990. Праверана 17 кастрычніка 2020.
  7. https://aibl.fr/academiciens-depuis-1663/ Праверана 3 красавіка 2023.
  8. Напісанне поўнага прозвішча і імя Шарль Марыс дэ Талейран-Перыгор у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.15., Мн., 2002, С.401.