Умова Брэга — Вульфа

Умо́ва Брэ́га—Ву́льфа вызначае напрамак узнікнення максімумаў інтэнсіўнасці пры дыфракцыі рэнтгенаўскіх прамянёў на крышталях; аснова рэнтгенаўскага структурнага аналізу.

Устаноўлена ў 1913 незалежна У. Л. Брэгам і Г. В. Вульфам.

Паводле ўмовы Брэга—Вульфа

$2d\sin \Theta =m\lambda ,$

дзе d — адлегласць паміж адбівальнымі (крышталеграфічнымі) плоскасцямі, Θ — вугал паміж праменем, што падае, і адбівальнай плоскасцю (брэгаўскі вугал), λ — даўжыня хвалі выпрамянення, m — цэлы дадатны лік (парадак адбіцця).

Умова Брэга—Вульфа дае магчымасць вызначыць велічыню d (λ звычайна вядома, вугал Θ вымяраецца эксперыментальна).

Умова Брэга—Вульфа выконваецца таксама пры дыфракцыі γ-выпрамянення, электронаў, нейтронаў на крышталях, электрамагнітнага выпрамянення радыё- і аптычнага дыяпазонаў на перыядычных структурах, пры дыфракцыі светлавых хваль на ультрагуку.

Літаратура

• Брэга—Вульфа ўмова // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. С. 280.

Спасылкі

• Брэгга — Вульфа условие — артыкул з Фізічнай энцыклапедыі