Уільям Хаманд
Уільям Аляксандр Хаманд (англ.: William Alexander Hammond; 28 жніўня 1828, Анапаліс (Мэрыленд) — 5 студзеня 1900, Вашынгтон) — амерыканскі ваенны медык, неўролаг. Генерал арміі Саюза. Першы амерыканскі лекар, які цалкам прысвяціў сябе неўралогіі, аўтар першага амерыканскага падручніка па неўралогіі, адзін з заснавальнікаў Амерыканскай неўралагічнай асацыяцыі, узначальваў яе ў 1882 годзе.
| Уільям Хаманд | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 28 жніўня 1828[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 5 студзеня 1900[1][2] (71 год) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Дзеці | Clara Lanza[d] і Graeme Hammond[d] |
| Род дзейнасці | афіцэр, ваенны ўрач, неўролаг, пісьменнік |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Член у | |
| Подпіс |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Хаманд нарадзіўся ў Анапалісе і быў другім сынам медыка Джона Уізлі Хаманд і Сары Пінкні. Ён вырас у пенсільванскім Харысбергу, дзе навучаўся ў прыватных настаўнікаў. З 1844 года ён браў урокі медыцыны ў Нью-Ёрку ва Уільяма ван Бюрэна, затым навучаўся ў Школе медыцыны Нью-Ёркскага ўніверсітэта з 1847 па 1848 год. На момант выпуску яму было 20 гадоў, хаця меркавалася, што выпускнікі павінны мець узрост мінімум 21 год. У той жа час ён падаў заяву на пасаду вайсковага медыка ў войску ЗША і 3 ліпеня 1849 года быў прыняты на гэтую пасаду. Ужо на наступны дзень ён ажаніўся з Элен Нісбет, дачкой пенсільванскага адваката.
На працягу 15 гадоў служыў вайсковым лекарам у войску ЗША. Удзельнічаў у войнах сіу. З 1860 года загадваў кафедрай у медыцынскім універсітэце штата Мэрыленд.
Пасля пачатку Грамадзянскай вайны, вярнуўся ў войска і ў 1862 годзе быў прызначаны Генеральным хірургам паўночнікаў (1862—1864), стаўшы самым маладым на той момант Генеральным хірургам у гісторыі ЗША. У 1864 годзе асуджаны трыбуналам за злоўжыванні, звольнены з войска, беспаспяхова пратэставаў, пасля звальнення заняў ва ўніверсітэце Нью-Ёрка кафедру нервовых хвароб і псіхіятрыі. Затым працаваў у Вермонцкім універсітэце.
У 1878 годзе Кангрэс аднавіў слуханні па справе Хаманда, і ў 1879 годзе быў адноўлены ў званні і ў праве насіць мундзір, без права атрымання пенсіі.
Пахаваны на Арлінгтанскіх нацыянальных могілках.
Навуковая дзейнасць правіць
Хаманд першым у 1870 годзе назіраў і апісаў нервовую хваробу атэтоз. Першым праводзіў доследы па прымяненні літыя пры лячэнні маніякальнага сіндрому. Свае назіранні апісаў у кнізе «The medical and surgical history of the rebellion». У 1871 годзе апублікаваў свой вядомы «Трактат аб хваробах нервовай сістэмы» (Treatise on diseases of the nervous system).