Франчэска Гвічардзіні
Франчэска Гвічардзіні (італ.: Francesco Guicciardini; 6 сакавіка 1483, Фларэнцыя — 22 мая 1540, Арчэтры) — італьянскі гісторык, філосаф-гуманіст, палітычны дзеяч.
| Франчэска Гвічардзіні | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 6 сакавіка 1483[1][2] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 22 мая 1540[1][2] (57 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Бацька | Piero Guicciardini[d][4] |
| Маці | Simona Gianfigliazzi[d][4] |
| Жонка | Maria Salviati[d] |
| Род дзейнасці | гісторык, палітык, пісьменнік, дыпламат, філосаф |
| Альма-матар | |
 Франчэска Гвічардзіні на Вікісховішчы | |
БіяграфіяПравіць
У 1511—1514 гг. пасол Фларэнцыі ў Іспаніі, у 1516—1534 гг. намеснік папы ў Мадэне, Раманье, Балонні. У «Гісторыі Італіі» (напісанай у 1537—1540 гг.) даў гісторыю не асобных італьянскіх дзяржаў, а ўсёй краіны як адзінага цэлага, выступаў за нацыянальнае і дзяржаўнае аб'яднанне Італіі. Асноўным рухавіком гісторыі лічыў эгаістычныя памкненні людзей.
Выступаў за ўсеагульнае развіццё чалавека, які знаходзіцца, на яго думку, ва ўмовах пастаяннай цыклічнай змены грамадства. Гвічардзіні быў праціўнікам астралогіі, у сваіх творах крытыкаваў крывадушнасць манаства, папства, царквы, прапаноўваў праект замены рэлігіі ўзаемаадносінамі добрасуседскай выгады («Нататкі палітычныя і грамадзянскія», напісаныя ў 1525—1529 гг., апублікаваныя ў 1576 годзе).
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 AA.VV. Dizionario Biografico degli Italiani — 1960.
- ↑ 2,0 2,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ 3,0 3,1 Гвиччардини Франческо // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ 4,0 4,1 Lundy D. R. The Peerage
СпасылкіПравіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Франчэска Гвічардзіні
