Фёдар Іванавіч Панцялеенка

вучоны ў галіне матэрыялазнаўства

Фёдар Іванавіч Панцялеенка (нар. 1 сакавіка 1950, в. Крукавічы, Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць) — беларускі вучоны ў галіне парашковай металургіі. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2004), доктар тэхнічных навук (1992), прафесар (1992). Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2011).

Фёдар Іванавіч Панцялеенка
Дата нараджэння 1 сакавіка 1950(1950-03-01) (74 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці выкладчык універсітэта, навуковец
Навуковая сфера матэрыялазнаўства
Месца працы
Навуковая ступень доктар тэхнічных навук (1992)
Навуковае званне
Альма-матар
Узнагароды

Біяграфія правіць

Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут (1972).

З 1972 года ў Полацкім дзяржаўным універсітэце: малодшы навуковы супрацоўнік, асістэнт, старшы выкладчык, дацэнт, з 1980 года загадчык кафедры, з 1998 года прарэктар па навуковай рабоце.

У 2006—2008 гадах загадчык кафедры, з 2008 года першы прарэктар Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта[1].

Узнагароды правіць

Узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны» (1986), медалём.

Навуковая дзейнасць правіць

Навуковыя даследаванні ў галіне парашковай металургіі, кампазіцыйных матэрыялаў, умацавальных і аднаўленчых тэхналогій. Унёс істотны ўклад у распрацоўку новага класа самафлюсуючыхся парашкоў і кампазіцыйных матэрыялаў з іх, ахоўных пакрыццяў, умацавальных і аднаўленчых тэхналогій. Устанавіў заканамернасці дыфузійнага масапераносу пры легіраванні мікрааб’ектаў. Стварыў новы клас эфектыўных самафлюсуючыхся парашкоў, дратоў і высокаэфектыўныя тэхналогіі для атрымання інструмента, вырабаў або кампазіцыйных ахоўных пакрыццяў на іх. Распрацаваў кампазіцыйныя матэрыялы, якія атрымліваюцца шляхам тэрмахімічнай апрацоўкі або папластовага нанясення на металічныя падкладкі, якія чаргуюцца тонкімі (10-15 мкм) нікелевымі і цынк-фасфатнымі слаямі і наступнай тэрмічнай апрацоўкі, а таксама эфектыўныя керамічныя парашкі, градыентныя і іншыя спецыяльныя пакрыцці шматфункцыянальнага прызначэння. Распрацаваў комплексную методыку неразбуральнага кантролю і ацэнкі хімічнага складу, структуры, уласцівасцяў і рэшткавага рэсурсу адказных прамысловых металічных аб’ектаў, канструкцый, абсталявання.

Аўтар больш за 200 навуковых прац, у т.л. 13 манаграфій і кніг, 30 вынаходак і патэнтаў.

Бібліяграфія правіць

  • Самофлюсующиеся порошки и износостойкие покрытия из них. (Обзорная информация / БелНИИНТИ Госэкономплана БССР. Серия 55.22.19). Минск: [б. и.], 1991. (совм. с С. Н. Любецким).
  • Самофлюсующиеся диффузионно-легированные порошки на железной основе и покрытия из них. Минск: Технопринт, 2001.
  • Восстановление деталей машин. М.: Машиностроение, 2003 (совм. с В. П. Лялякиным, В. П. Ивановым, В. М. Константиновым).
  • Новые ресурсосберегающие технологии и композиционные материалы. М.: Энергоатомиздат; Гомель: БелГУТ, 2004 (в соавт.).
  • Закономерности электронно-лучевого воздействия на борсодержащие материалы и принципы оптимизации электронно-лучевого оборудования и технологий упрочнения и восстановления. Полоцк: ПГУ, 2005. (в соавт.).
  • Методология оценки состояния материала ответственных металлоконструкций. Минск: БНТУ, 2010. (совм. с А. С. Снарским).

Зноскі

Спасылкі правіць