Эбаніт
Эбані́т (ад стар.-грэч.: Ἔβενος - чорнае дрэва) — вулканізаваны натуральны або сінтэтычны каўчук з вялікім утрыманнем серы (30—50 % у разліку на масу каўчуку), звычайна цёмна-бурага або чорнага колеру. У якасці напаўняльнікаў выкарыстоўваецца эбанітавы і вугальны пыл, крэйда, каалін, тальк і інш.
Уласцівасці
правіцьУ адрозненне ад мяккай гумы, эбаніт не мае высокай эластычнасці пры звычайных тэмпературах і нагадвае цвёрдую пластмасу. Валодае добрымі электраізаляцыйнымі ўласцівасцямі, негіграскапічыны, устойлівы да ўздзеяння кіслот і шчолачаў. Здольны да механічнай апрацоўкі.
- шчыльнасць 1,15—1,68 г/см³;
- модуль Юнга 02/03 гПа (20/10³ — 30·10³ кгс/см²);
- трываласць пры расцяжэнні 52—67 МН/м² (520—670 кгс/см²),
- удзельнае аб'ёмнае электрычнае супраціўленне 1014—1015 Ом·см.
Недахопамі эбанітаў з'яўляецца іх ломкасць, здольнасць разбурацца ў акісляльніках, хлараваных і араматычных вуглевадародах. Пад непасрэдным уздзеяннем сонечнага святла на паверхні эбанітаў утвараецца серная кіслата, якая змяншае паверхневае электрычнае супраціўленне.
Выкарыстанне
правіцьЭбаніты галоўным чынам выкарыстоўваюцца ў электратэхніцы (выраб дэталяў электрычных прылад, акумулятарных бакаў). Таксама выкарыстоўваюцца пры вырабе ёмістасцей, выкарыстоўваемых у агрэсіўным асяроддзі, гуміраванні хімічнай апаратуры.
Літаратура
правіць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1.: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 37. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18. Кн. 1.).
- Хімічны слоўнік навучэнца: Дапам. для вучняў / Б. Н. Качаргін, В. М. Макарэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская. — Мн.: Народная асвета, 2003. — С. 274. — 287 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-12-0621-8.
Спасылкі
правіць- Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эбаніт
