Сера
Сера (лац.: Sulfur) S — хімічны элемент VI групы перыядычнай сістэмы; атамны нумар 16. Цвёрдае рэчыва жоўтага колеру.
| Сера | |
|---|---|
 | |
| Маса | 32,06 ± 0,02 атамная адзінка масы[1] |
| Першаадкрывальнік | Антуан Ларан Лавуазье |
| Дата адкрыцця | 1777 |
| Сімвал элемента | S[2] |
| Хімічная формула | S |
| Canonical SMILES | [S] |
| Атамны лік | 16 |
| Электронная канфігурацыя | [Ne] 3s² 3p⁴ і 1s² 2s² 2p⁶ 3s² 3p⁴ |
| Электраадмоўнасць | 2,58 |
| Іонны радыус | 1,84 Ангстрэм[3], 0,37 Ангстрэм[3], 0,12 Ангстрэм[3] і 0,29 Ангстрэм[3] |
| Ступень акіслення | −2, −1, 1, 2, 3, 4, 5 і 6 |
| Шчыльнасць | 2,07 gram per cubic centimetre[4] |
| Ёсць у таксона | C. demersum[d][5], Euodia[d][6], C. pyramida[d][7], Artemia salina[8], L. majuscula[d][9] і Рутавыя[6] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Прыродныя крыніцы правіць
Шырока распаўсюджаны элемент — 15-е месца сярод элементаў па масавай долі ў зямной кары. Існуе ў самародным выглядзе і ў выглядзе злучэнняў — сульфатаў і сульфідаў. Асноўныя радовішчы — у Мексіцы, ЗША, Расіі, Польшчы, Італіі, Японіі.
Прымяненне правіць
Палова ўсёй вырабленай серы ідзе на выпрацоўку сернай кіслаты, каля каля чвэрці — на атрыманнне гідрасульфіту кальцыю, патрэбнага ў папяровай прамысловасці.
Сера — самы распаўсюджаны вулканізацыйны агент для каўчуку (выраб гумы).
Выкарыстоўваецца сера для вырабу запалак, штучнага шоўку, для сінтэзу арганічных рэчываў.
Гл. таксама правіць
Зноскі
- ↑ Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report) — IUPAC, 1960. — ISSN 0033-4545; 1365-3075; 0074-3925 — doi:10.1515/PAC-2019-0603 Праверана 6 мая 2022.
- ↑ Wieser M. E., Coplen T. B., Wieser M. Atomic weights of the elements 2009 (IUPAC Technical Report) // Pure and Applied Chemistry — IUPAC, 2010. — Vol. 83, Iss. 2. — P. 359–396. — ISSN 0033-4545; 1365-3075; 0074-3925 — doi:10.1351/PAC-REP-10-09-14
- ↑ а б в г (unspecified title) — ISBN 0-8493-0485-7
- ↑ Rettig S. J., J. Trotter Refinement of the structure of orthorhombic sulfur, α-S8 // Acta Crystallographica Section C: Crystal Structure Communications — Wiley-Blackwell, 1987. — Т. 43, вып. 12. — С. 2260–2262. — ISSN 0108-2701; 1600-5759 — doi:10.1107/S0108270187088152
- ↑ S. Wium-Andersen, U. Anthoni, G. Houen Elemental sulphur, a possible allelopathic compound from Ceratophyllum demersum // Phytochemistry — Elsevier BV, 2002. — Vol. 22, Iss. 11. — P. 2613. — ISSN 0031-9422; 1873-3700 — doi:10.1016/0031-9422(83)80178-2
- ↑ а б Kumar V., Karunaratne V., M.R. Sanath et al. Two fungicidal phenylethanones from Euodia lunu-ankenda root bark // Phytochemistry — Elsevier BV, 1990. — Vol. 29, Iss. 1. — P. 243–245. — ISSN 0031-9422; 1873-3700 — doi:10.1016/0031-9422(90)89042-8
- ↑ Capon R. J., MacLeod J. K. 5-Thio-D-mannose from the marine sponge Clathria pyramida(Lendenfeld). The first example of a naturally occurring 5-thiosugar // Journal of the Chemical Society. Chemical communications — RSC, 1987. — Iss. 15. — P. 1200. — ISSN 0022-4936; 2050-5639 — doi:10.1039/C39870001200
- ↑ Toma R. B., Meyers S. P. Isolation and chemical evaluation of protein from shrimp cannery effluent // J. Agric. Food Chem. — USA: ACS, 1975. — Vol. 23, Iss. 4. — P. 632–635. — ISSN 0021-8561; 1520-5118 — doi:10.1021/JF60200A012
- ↑ Gekwick W. H., Reyes S., Alvarado B. Two malyngamides from the caribbean cyanobacterium Lyngbya majuscula // Phytochemistry — Elsevier BV, 1987. — Vol. 26, Iss. 6. — P. 1701–1704. — ISSN 0031-9422; 1873-3700 — doi:10.1016/S0031-9422(00)82271-2
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).