Эймунд Стары

Эймунд II Стары, Эмунд Олаўсан (Emund den Gamle, Emund Olofsson; ? — 1060), кароль шведскі (1050-1060), сын Олава Эрыксана і Эдлы Венедскай. Меў два шлюбы, першы з невядомай на імя і паходжанне жанчынай, другі з Астрыд Нільсдотэр, ад першага меў сына Анунда Эймундсана.

Эймунд Стары
манарх Швецыі 1050 — 1060
Папярэднік	Анунд Якаб
Пераемнік	Стэнкіль
Нараджэнне	XI стагоддзе
Смерць	1060
Род	Мунсё[d]
Бацька	Олаф Шатконунг
Маці	Эдла Венедская
Жонка	Астрыд Ньяльсдоцір
Дзеці	Інгамодэр і Анунд Эмудсан[d]

Біяграфія

Вядомы апазіцыяй да брэменскага архібіскупа і прыняццем да сябе англійскага місіянера Асмунда. Эймунд меў тэрытарыяльную спрэчку з Даніяй, у выніку Швецыя страціла Блекінге. Быў апошнім валадаром з дому Мунсе, бо яго сын Анунд загінуў падчас набегу на Квенланд, выпіўшы вады атручанай мясцовымі жыхарамі. Пасля смерці Эймунда каралём быў абраны яго пасынак Стэнкіль Рагнвальдсан з Вестэргэтланда, жанаты з Марыяй, дачкой Анунда Якаба.