Кірылічны алфавіт
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е (Ѐ) Ё Є Ж З
Ѕ И (Ѝ) І Ї Й Ј
К Л Љ М Н Њ О
П Р С Т Ћ Ќ У
Ў Ф Х Ц Ч Џ Ш
Щ Ъ Ы Ь Э Ю Я
Гістарычныя літары
(Ҁ) (Ѹ) Ѡ (Ѿ) (Ѻ) Ѣ
Ѥ ІѢ Ѧ Ѫ Ѩ Ѭ
Ѯ Ѱ Ѳ Ѵ (Ѷ) Ын
Літары неславянскіх моў
Ӑ Ӓ Ә Ӛ Ӕ Ғ Ӷ
Ҕ Ӗ Ҽ Ҿ Ӂ Җ Ӝ
Ҙ Ӟ Ӡ Ӥ Ӣ Ӏ Ҋ
Қ Ҟ Ҡ Ӄ Ҝ Ԟ Ӆ
Ӎ Ҥ Ң Ӊ Ӈ Ӧ Ө
Ӫ Ҩ Ҧ Ҏ Ҫ Ҭ Ӳ
Ӱ Ӯ Ү Ұ Ҳ Һ Ҵ
Ӵ Ҷ Ӌ Ҹ Ӹ Ҍ Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках
не маюць статусу
(самастойных) літар.

Ђ, ђ (Dje) — літара пашыранай кірыліцы, шостая літара сербскага алфавіту, якую выкарыстоўваюць для абазначэння падобнай на беларускую [дж], але прыглушанай. У міжнародным фанетычным алфавіце адпавядае звонкамай пярэднеязычнай сярэднепаднябеннай афрыкаце [d͡ʑ]?. Літару вывелі сербскія лінгвісты Вук Караджыч і Лук’ян Мушыцкі, відазмяніўшы для гэтага Д (аналагічна Ћ відазмененая Ч ). У македонскім алфавіце Ђ адпавядае Ѓ. У лацінцы гэта літара пазначаецца праз Đ, đ, або спалучэннем Dj.