Ілья Платонавіч Янчанка

Ілья Платонавіч Янчанка
Ілья Платонавіч Янчанка
Дата нараджэння	27 ліпеня 1913
Месца нараджэння	в. Калмакова, Гарадоцкі раён, Віцебская вобласць, Беларусь
Дата смерці	10 снежня 1999 (86 гадоў)
Месца смерці	Віцебск, Беларусь
Грамадзянства	БНР; СССР;
Прыналежнасць	→→
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Ілья Платонавіч Янчанка (27 ліпеня 1913, в. Калмакова, Гарадоцкі раён, Віцебская вобласць, Беларусь — 10 снежня 1999) — камандзір аддзялення ўзвода коннай разведкі; камандзір аддзялення роты аўтаматчыкаў 823-га стралковага палка 302-й стралковай дывізіі 60-й арміі 1-га Украінскага фронту, старшына^[1].

Біяграфія правіць

Нарадзіўся 14 чэрвеня 1913 года ў вёсцы Калмакова Гарадоцкага раёна Віцебскай вобласці Беларусі. Беларус. Скончыў 4 класы. Працаваў участковым інспектарам лінейнага аддзялення міліцыі на чыгуначнай станцыі «Орша».

У Чырвонай Арміі і на фронце ў Вялікую Айчынную вайну з кастрычніка 1941 года^[1]. Ваяваў з варожымі захопнікамі на Заходнім, 1, 3, і 4-м Украінскіх франтах. Член ВКП/КПСС з 1943 года. Вызначыўся ў баях пад Сталінградам, на Украіне і ў Польшчы.

Камандзір аддзялення ўзвода коннай разведкі 823-га стралковага палка старэйшы сяржант Ілья Янчанка 16 красавіка 1944 года, ведучы разведку з байцамі даручанага яму падраздзялення захад ад горада Цярнопаль, знішчыў групу праціўнікаў, асабіста знішчыў каля дзесяці варожых салдат^[1].

Загадам па 302-й стралковай дывізіі № 020 ад 23 красавіка 1944 года за мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях старэйшы сяржант Янчанка Ілья Платонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені.

У кастрычніку 1944 блізу населенага пункта Вячкаўцэ, размешчанага на паўднёвы ўсход ад польскага горада Дзембіца, камандзір аддзялення роты аўтаматчыкаў 823-га стралковага палка старэйшы сяржант Ілья Янчанка вынес Сцяг палка з акружэння^[1].

Загадам па 60-й арміі № 0211 ад 16 кастрычніка 1944 г. мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях старэйшы сяржант Янчанка Ілья Платонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені.

14 студзені 1945 каля населенага пункта Кухараў, размешчанага на паўночны захад ад польскага горада Тарнуў, старшына Ілья Янчанка, ахоўваючы Знамя палка, і ў крытычны момант бою з байцамі свайго аддзялення адбіў напад варожых аўтаматчыкаў на камандны пункт палка.

Прадстаўленне да ўзнагароджання ордэнам Славы 1-й ступені падпісаў камандуючы 69-й арміяй генерал-палкоўнік Курачкін П. А.: «Сцяганосец палка старшына І. П. Янчанка падбіў звязкам гранат варожы танк, які прарваўся да каманднага пунктам палка. Сцяг палка быў выратаваны».

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 27 чэрвеня 1945 за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі старшына Янчанка Ілья Платонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы.

За гады вайны на баявым рахунку разведчыка старшыны Янчанка І. П. пяцьдзясят чатыры «языка» і звыш сотні знішчаных праціўнікаў.

У снежні 1945 І. П. Янчанка дэмабілізаваны. Жыў у горадзе Віцебску. Працаваў маставых абходчык дыстанцыі шляху Беларускай чыгункі. Быў лепшым брыгадзірам шляху ў дэпо станцыі «Віцебск». Памер 10 снежня 1999 года.

Узнагароджаны ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Айчыннай вайны 1-й ступені, Славы 1-й, 2-й і 3-й ступені, медалямі, у тым ліку двума медалямі «За адвагу».

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Янченко Илья Платонович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 719. — 737 с.

Літаратура правіць

Беляев И. Н., Сысоев А. Н. Хроника солдатской славы. Минск, 1970.
Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006
Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Навечно в сердце народном. 3е изд., доп. и испр. Минск, 1984

Спасылкі правіць

Ілья Платонавіч Янчанка на сайце «Героі краіны»

[БС-1] а ^б ^в ^г Янченко Илья Платонович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 719. — 737 с.

[1]