Індык свойскі — адзін з распаўсюджаных відаў хатніх птушак з атрада курападобных, які вядзе свой ​​пачатак ад звычайнай індычкі.

Індык свойскі

Індык шыракагрудай бронзавай пароды
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Meleagris gallopavo (Linnaeus, 1758)

Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  176136
NCBI  9103
EOL  1049266

Паходжанне і гісторыя прыручэння правіць

Даместыкацыя звычайнай індычкі праходзіла ў Новым Свеце, дзе карэнныя жыхары прыручылі дзікую індычку задоўга да адкрыцця Амерыкі еўрапейцамі. У 1519 годзе індычак завезлі ў Іспанію (адсюль яшчэ адна, састарэлая, назва — «іспанскія куры»), а праз 5 гадоў яны распаўсюдзіліся ў Францыі, Англіі і па ўсёй Еўропе. Іншая ранняя назва індыка свойскага — «турэцкія куры», якая замацавалася за птушкай у англійскай мове («turkey»).

Апісанне правіць

Індыкі з'яўляюцца другімі па велічыні хатнімі птушкамі пасля страўсаў. Жывая маса дарослых індыкоў 9-35 кг, індычак 4,5-11 кг. Маюць моцныя доўгія ногі і шырокі хвост. На галаве і шыі размешчаны характэрныя скурныя штварэнні («каралы»), з верхняй частцы дзюбы самцоў звешваецца мясісты прыдатак, які дасягае ў перыяд ўзбуджэння птушкі 12-15 см. Апярэнне бывае белае, бронзавае, чорнае і іншае ў залежнасці ад пароды і разнавіднасці.

Літаратура правіць

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 7. — 608 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0130-3.