Іосіф Рыгоравіч Гурэвіч
Іосіф Рыгоравіч Гурэ́віч (нар. 26 сакавіка 1929, г. Курган, Расія) — беларускі вучоны ў галіне цепла- і масаабмену. Доктар тэхнічных навук (1978)[1].
| Іосіф Рыгоравіч Гурэвіч | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 26 сакавіка 1929 (95 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар тэхнічных навук |
| Альма-матар | |
Біяграфія правіць
Скончыў у 1951 годзе Маскоўскі інжынерна-фізічны інстытут. 3 1952 года ў Інстытуце цепла- і масаабмену Нацыянальнай АН Беларусі[1].
Навуковая дзейнасць правіць
Навуковыя працы па даследаванні пераўтварэнняў хімічнай энергіі паліва ў электрычную (тэорыя сітаватых электродаў з вадкім палівам, прынцыпы і ўмовы самарэгулявання работы электрахімічных генератараў энергіі і інш.)[1].
Удзельнічаў у стварэнні першых у СССР паліўных элементаў для касмічных апаратаў[1].
Творы правіць
- Кристаллический триод и его применение. Мн., 1957 (разам з М. М. Сімкіным);
- Жидкостные пористые электроды. Мн., 1974 (разам з Ю. М. Вальфковічам, У. С. Багоцкім).
Зноскі
- ↑ а б в г А. І. Болсун. Гурэвіч Іосіф Рыгоравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
Літаратура правіць
- А. І. Болсун. Гурэвіч Іосіф Рыгоравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
Спасылкі правіць
- Іосіф Рыгоравіч Гурэвіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»